1- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران 2- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، ehsanmir90@yahoo.com 3- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (4768 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: ارکسین یک پپتید ارکسیژنیک بوده و به صورت A و B در خون وجود دارد. نورونهای ارکسین به بعضی از پیامهای سوختوساز که نشاندهنده وضعیت انرژی بدن هستند، پاسخ میدهند. این پژوهش به منظور تعیین اثر شش هفته تمرینات هوازی روی سطح سرمی ارکسین A، شاخصهای مقاومت به انسولین و آنتروپومتریک زنان دارای اضافهوزن انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، جامعه آماری را زنان دارای اضافه وزن و غیرفعال شهرستان بجنورد با دامنه سنی 45 تا 65 سال و نمایه توده بدنی 26 تا 29 کیلوگرم بر مترمربعتشکیل میدادند، از این میان 24 نفر که واجد شرایط بودند به روش نمونهگیری و به طور تصادفی در دو گروه 12 نفری کنترل و تمرین قرار گرفتند. برنامه تمرین، شامل تمرینات هوازی (با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره) بود. تمرینات به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام شد.دادهها با استفاده از آزمونهای آماری شاپیروویلک، لون و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: شش هفته تمرین هوازی باعث افزایش سطح سرمی ارکسین A، کاهش سطح سرمی انسولین، گلوکز، شاخص مقاومت به انسولین، وزن، نمایه توده بدن، نسبت دور کمر به لگن و درصد چربی در گروه تمرین شد، اما در گروه کنترل هیچکدام از این متغیرها پس از شش هفته تغییر معنیداری پیدا نکرد(05/0p<).
نتیجهگیری: شش هفته تمرین هوازی سبب افزایش سطح سرمی ارکسین A، کاهش مقاومت به انسولین و بهبود شاخصهای آنتروپومتریک در زنان دارای اضافه وزن میشود، لذا به زنان چاق توصیه میشود از این تمرینات به عنوان یک روش پیشگیرانه جهت بیماریهای دیابت و قلبی ـ عروقی آتی استفاده نمایند.
Taheri G, Fathi M, Mir E. Changes in Orexin A Serum Level, Insulin Resistance and Anthropometric Indices in Overweight Women after Six Weeks of Aerobic Training. armaghanj 2019; 24 (3) :484-495 URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2370-fa.html
طاهری گلناز، فتحی مهرداد، میر احسان. تغییرات سطح سرمی ارکسین A و شاخصهای مقاومت به انسولین و آنتروپومتریک زنان دارای اضافه وزن پس از شش هفته تمرینات هوازی
. ارمغان دانش. 1398; 24 (3) :484-495