زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه دشواری­های تنظیم هیجان و تکانشگری با نشانه­های اختلال خوردن بود.

روش­ بررسی: روش پژوهش همبستگی و 340 زن از جمعیت عمومی شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تشخیصی اختلال­های خوردن (EDDS)، مقیاس دشواری­های تنظیم هیجان (DERS) و مقیاس تکانشگری بارت (BIS-11) بود. داده­های بدست آمده با روش­های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.

یافته­ها: نتایج نشان داد که نشانه­­شناسی اختلال خوردن با دشواری­های تنظیم هیجان (01/0>P) و تکانشگری(01/0>P) رابطه معنادار دارد. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد، عدم پذیرش هیجان­های منفی، دستیابی محدود به راهبردهای اثربخش تنظیم هیجان و تکانشگری توجهی قادر به پیش­بینی نشانه­های اختلال خوردن می­باشند.

نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که دشواری­های تنظیم هیجان و تکانشگری نقش معناداری در سبب­شناسی و تداوم خوردن بیمارگون ایفا می­کنند، و تمرکز بر این عوامل می­تواند در پیشگیری و درمان اختلال­های خوردن سودمند باشد.