مقدمه و هدف: آفت دهان به صورت زخمهای منفرد یا متعدد دردناک عود کننده در مخاط دهان تظاهر مییابد. تعدادی از بیماران مبتلا عودهای مداوم را تا چندین سال نشان میدهند، بنابراین آفات درمان ضرورت مییابد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مقایسه ای پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان بود.
مواد و روشها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی کردستان بر روی 100 بیمار مبتلا به آفت دهان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه از بیماران محلول مورد و به گروه دیگر پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی داده شد. یک هفته بعد اظهارات بیماران از لحاظ زمان برطرف شدن درد و بهبود کامل ضایعه دهانی از لحاظ قرمزی و زخم ثبت گردید. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: پس از درمان در گروه پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و گروه محلول مورد پاسخ درمانی دیده شد که از نظر میزان پاسخ به درمان بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد(05/0p<).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان مؤثر است و اثرات درمانی آن قابل مقایسه با داروی پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی میباشد.
Rad F, Yaghmaee R, MehdiAbadi P, Khatibi R. A Comparative Clinical Trial of Topical Triamcinolone (Adcortyle) and a Herbal Solution for the Treatment of Minor Aphthous Stomatitis. armaghanj 2010; 15 (3) :191-198 URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-458-fa.html
راد فرخ، یغمایی رکسانا، مهدیآبادی پریچهر، خطیبی راز. مقایسه تأثیر درمانی پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و محلول گیاهی مورد در درمان ضایعات آفتی مینور دهان . ارمغان دانش. 1389; 15 (3) :191-198