زمینه و هدف: امروزه با گسترش زندگی شهری میزان استرس افزایش یافته است و یکی از راههای کاهش اثرات این استرس استفاده از فضای سبز است، هدف این مطالعه بررسی رابطهی فضای سبز با سلامت روان بود.
روش بررسی: در این مطاله موردـ شاهدی60 نفر از مردان ساکن تهران به روش دردسترس انتخاب شدند. تعداد30 نفر از آنها حداقل 10 سال ساکن فضای سبز و 30 نفر دیگر نیز حداقل 10 سال ساکن آپارتمان بودند. پرسشنامهSCL-90-R جهت سنجش علایم روانی به وسیله افراد هر دو گروه تکمیل شد. دادهها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که بین افراد ساکن فضای سبز و افراد آپارتمان نشین از لحاظ مؤلفههای پارانوییدی و روان گسستگی اختلاف معنیداری وجود داشت(05/0p<)، اما در سایر مؤلفه های سلامت روان بین دو گروه اختلاف معنیداری مشاهده نشد(05/0p>).
نتیجهگیری: سکونت در فضای سبز به مدت طولانی باعث افزایش سلامت روان میشود و در بهبود مؤلفه های مربوط به سلامت روان اهمیت دارد.