|
مقایسه دو شدت تمرین هوازی (کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین پری‌لیپین 2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین
|
مهدی غفاری1   ، ابراهیم بنی طالبی2 ، محمد فرامرزی1 ، عبدالناصر محبی3 |
1- گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران،
2- گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران، ، banitalebi.e@gmail.com
3- گروه علوم درمانگاهی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران |
|
|
چکیده: (6836 مشاهده) |
چکیده:
زمینه و هدف: اختلال متابولیسم چربی در ایجاد مقاومت به انسولین در عضلات اسکلتی نقش مهمی ایفا میکند و پروتئینهای قطره چربی همچون پری‌لیپین2 (PLIN2) در تنظیم سوخت و ساز چربی داخل سلولی مؤثر است. از جمله مسیرهای پیشنهاد شده برای اعمال اثرات فعالیت استقامتی در بیماری‌های متابولیک، تأثیر فعالیت بدنی بر لیپولیز درون عضلانی است، لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو شدت تمرین هوازی(کم شدت و شدت بالا) بر بیان پروتئین PLIN2 عضله اسکلتی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوسین بود.
روش‌بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی ساده به سه گروه 8 تایی شامل دو گروه مداخله (گروه با تمرین استقامتی کم شدت و گروه با تمرین استقامتی با شدت بالا) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پس از دیابتی کردن موش‌های صحرایی از طریق تزریق (55 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) داروی استرپتوزوسین به‌صورت درون صفاقی، تمرین استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته روی موش‌های صحرایی دیابتی اعمال شد. تمرین در گروه تمرین با شدت کم با سرعت 5-8 متر بر دقیقه، معادل 50-60 درصد Vo2max و در گروه تمرین با شدت بالا با سرعت 22-25 متر بر دقیقه، معادل 80 درصد Vo2max بود و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را در این مدت دریافت نکردند. بیان نسبی پروتئین PLIN2 با تکنیک وسترن بلات انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی آنالیز شدند.
یافته‌ها: نتایج مقایسه بین گروهی، اختلاف معنیداری بین سه گروه در متغیرهای PLIN2 نشان داد(037/0=p). نتایج آزمون تعقیبی بیانگر افزایش معنی‌دار PLIN2 در گروه دیابتی تمرین با شدت بالا نسبت به گروه گنترل بود(033/0=p)، اما تفاوت معنیداری در میزان PLIN2 در گروه تمرین کم شدت نسبت به گروه کنترل وجود نداشت(18/0=p). هم‌چنین بین گروه تمرینی کم شدت و با شدت بالا نیز اختلاف معنیداری وجود نداشت(66/0=p). سطوح سرمی گلوکز و انسولین بین گروه¬های کنترل دیابتی و تمرینی کم شدت و شدت بالااختلاف معنیداری را نشان داد (001/0=p). این تفاوت بین گروه تمرین با شدت بالا با گروه شدت کم به ترتیب (04/0=p و 01/0=p)، کنترل دیابت به ترتیب (001/0=p و 000/0=p) بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان به اثرات تعدیلی تمرین‌های استقامتی با شدت بالا در افزایش بیان PLIN2 در نمونه‌های دیابتی اشاره کرد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت، پری‌لیپین 2، تمرین استقامتی، تری گلیسیریدهای درون عضلانی، مقاومت به انسولین |
|
|
متن کامل [PDF 175 kb]
(1418 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/3/24 | پذیرش: 1396/5/13 | انتشار: 1396/5/19
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
