|
تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان
|
امین براتیان1   ، آمنه سادات کاظمی2 ، نازنین خواجه3 ، مجتبی حقانی زمیدانی4 ، رضا داورنیا 5 |
1- گروه مشاوره، دانشگاه تهران، تهران، ایران،
2- گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم پزشکی تهران، تهران، ایران،
3- گروه روان شناسی تربیتی، پژوهشگاه رشد معارف، آکادمی‌تحصیلات تاجیکستان، دوشنبه، تاجیکستان
4- گروه مشاوره، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
5- گروه روان شناسی تربیتی، پژوهشگاه رشد معارف، آکادمی‌تحصیلات تاجیکستان، دوشنبه، تاجیکستان ، rezadavarniya@yahoo.com |
|
|
چکیده: (7350 مشاهده) |
چکیده
زمینه و هدف: سرطان یکی از بیماری‌های مزمن است. علی‌رغم پیشرفت‌های پزشکی، درمان سرطان و افزایش تعداد بهبود یافتگان از سرطان، هم‌چنان از لحاظ احساس درماندگی و ترس عمیقی که در فرد ایجاد می‌کند، بیمانند است. والدین کودکان مبتلا به سرطان بیشتر از والدین کودکان سالم در معرض مشکلات روان شناختی از قبیل اضطراب، افسردگی، استرس و به طور کلی تهدید سلامت روان می‌باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی مادران دارای کودک مبتلا به سرطان انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که به شیوه پیش‌آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل انجام شد، از میان مادران کودکان مبتلا به سرطان مراجعه کننده به موسسه حمایت از کودکان سرطانی (محک) شهر تهران در سال 1395، 30 نفر از مادران به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس ملاک‌های ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل (هر زیر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ارزیابی کیفیت زندگی آزمودنیها با بهره‌گیری از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی انجام گرفت. شرکت کنندگان گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و به شیوه گروهی در معرض درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند، در حالی که آزمودنیهای گروه کنترل درمانی دریافت ننمودند. داده‌ه‌ها با استفاده از آزمون آماری کوواریانس تک متغیری(آنکوا) تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات کیفیت زندگی آزمودنیهای گروه آزمایش در مرحله پیش آزمون40/6± 40/70 و در مرحله پس‌آزمون 35/13± 87/92 بود. در گروه کنترل نیز میانگین و انحراف معیار نمرات کیفیت زندگی قبل از مداخله 73/5± 07/69 و بعد از مداخله 58/7± 68 بود. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معنی‌داری باعث بهبود کیفیت زندگی آزمودنیهای گروه مداخله در مرحله پس‌آزمون شده بود )35/45 =F و 01/0 p< (.
نتیجه گیری: مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود کیفیت زندگی مادران کودکان سرطانی مؤثر بود. این روش درمانی به عنوان گزینه درمانی مؤثر و مناسب جهت کاهش مشکلات روان شناختی والدین کودکان مبتلا به بیماری‌های مزمن توصیه می‌گردد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، سرطان، کیفیت زندگی |
|
|
متن کامل [PDF 636 kb]
(2934 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1396/2/10 | پذیرش: 1396/6/9 | انتشار: 1396/7/6
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
