مقدمه: مدلهای موجود منتورینگ به طور خاص بر آموزش بالینی متمرکز نیستند و تنها دامنه محدودی از اهداف آموزشی مورد نظر، به ویژه در محیطهای بالینی را پوشش میدهند. هدف: هدف از این مطالعه طراحی یک مدل منتورینگ آموزش بالینی بود. روشها: این مطالعه از رویکرد کیفی نظریه زمینهای استفاده کرد. شرکتکنندگان شامل ۱۵ نفر بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. دادهها از طریق مصاحبههای نیمه ساختار یافته جمعآوری و با استفاده از رویکرد Corbin and Strauss 2015 تجزیه و تحلیل شدند که شامل شناسایی مفاهیم، تکامل مفاهیم، توصیف ابعاد و ویژگیهای آنها، تجزیه و تحلیل دادهها برای زمینه، ادغام فرآیندها در تجزیه و تحلیل و ترکیب دستهها است. از نرمافزار MAXQDA برای مدیریت دادهها استفاده شد. یافتهها: نتایج اصلی شامل ۴ دسته اصلی حاصل از کدگذاری انتخابی، ۱۱ زیردسته از کدگذاری محوری و ۳۱ دسته اولیه از کدگذاری باز بود. دستههای اصلی شامل ارزیابی دانشجو، پیشبینی، تشکیل تیمهای منتورینگ و تفویض مسئولیتها بودند. نتیجهگیری: این مدل میتواند نقش مهمی در تقویت و پشتیبانی از فرآیند یاددهی-یادگیری در آموزش بالینی داشته باشد و در نتیجه کیفیت آموزشی را بهبود بخشد و رشد حرفهای دانشجویان را تقویت کند. : منتورینگ، آموزش بالینی، نظریه زمینهای