مقدمه و هدف: التیام زخم روندی ترمیمیاست که متعاقب آسیب پوست و بافت نرم رخ میدهد. به دنبال آسیب، پاسخی التهابی رخ میدهد و سلولهای زیر پوست تولید کلاژن را افزایش میدهند. پس از آن بافت اپیتلیال بازسازی میشود. ژل رویال یکی از محصولات زنبور عسل میباشد که گزارشهای زیادی در مورد فعالیتهای دارویی آن در حیوانات آزمایشگاهی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ژل رویال در بهبود زخم ناشی از برش استریل در موش بالب سی بود.
مواد و روشها: این یک مطالعه تجربی است که در سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد انجام شد. تعداد60 سر موش بالب سی جنس ماده با سن 8 هفته انتخاب و به طور تصادفی به 6 گروه مساوی تقسیم شدند. جهت آمادهسازی موشها برای ایجاد زخم، آنها را با اتر بیهوش نموده، سپس موی پشت آنها تراشیده شد و با الکل ضد عفونی گردید، سپس برشی به طول 10 میلیمتر و با ضخامت کامل پوست ایجاد شد. در گروه 1 یا کنترل منفی منحصراً سرم فیزیولوژی روی زخم مالیده شد. در گروه دوم یا کنترل مثبت، پماد نیتروفورازون به صورت روزانه، در گروه سوم 200 میلیگرم بر کیلوگرم ژل رویال روزانه، گروه چهارم 200 میلیگرم بر کیلوگرم یک روز در میان، گروه پنجم300 میلیگرم بر کیلوگرم ژل رویال روزانه و گروه ششم 300 میلیگرم بر کیلوگرم ژل رویال یک روز در میان بر روی زخم مالیده شد. طول زخمها با کولیس ورنیه به صورت یک روز در میان تا بهبود کامل زخمها اندازهگیری شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون آماری کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بین گروههای 1 و 2 با دیگر گروهها تفاوت معنیداری از نظر طول زخم وجود داشت(05/0p<). ژل رویال موجب بهبود زخم به طور واضحی در گروههای 3 و 5 نسبت به گروه کنترل مثبت و منفی شد، اما تفاوت معنیداری بین دو دوز200 و 300 میلیگرم بر کیلوگرم ژل رویال مشاهده نشد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد که استفاده روزانه ژل رویال اثر بیشتری روی بهبود زخم نسبت به پماد نیتروفورازون و استفاده یک روز در میان ژل رویال داشت.