1- دانشگاه علوم پزشکی یاسوج 2- دانشکده علوم پزشکی سیرجان ، beigzadeh.amin@gmail.com
چکیده: (18 مشاهده)
زمینه و هدف: آموزش در رشتههای علوم پزشکی ترکیبی از دانش و هنر است که نیاز به تمرین در محیطهای شبیه به واقعیت دارد. یادگیری در محیط بالینی به عنوان یک جزء اساسی در برنامه آموزشی دانشجویان پزشکی شناخته میشود. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص وضعیت راندهای بالینی در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج انجام شد. روش بررسی: این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوای قراردادی در بین دانشجویان پزشکی (9 کارورز و 7 دستیار) در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در سال 1402 انجام شد. مشارکت کنندگان به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های فردی نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. داده ها بر اساس روش گرانهیم و لاندمن تحلیل شدند. دقت و صحت داده ها از طریق معیارهای گوبا و لینکولن تأمین گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA 10 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: دو طبقه اصلی و پنچ زیر طبقه استخراج شد. طبقه "نقاط قوت راندهای بالینی" با سه زیر طبقه فرآیندهای آموزشی اثربخش، استفاده از روش های آموزش بالینی و آموزش مهارت های اصلی، طبقه "چالش های راندهای بالینی" با دو زیرطبقه چالش های مرتبط با اساتید و دانشجویان بود. نتیجه گیری: نتایج بهدستآمده نشاندهنده دو حوزه کلیدی در راندهای بالینی است. از یک سو، نقاط قوت شامل روشهای آموزشی مؤثر و مهارتهای اصلی است که به ارتقاء کیفیت آموزش بالینی کمک میکند. از سوی دیگر، چالشهایی وجود دارد که به مشکلاتی در ارتباط با اساتید و دانشجویان مربوط میشود. توجه به این ابعاد میتواند به بهبود تجربه آموزش بالینی و ارتقای مهارتهای بالینی منجر شود.