[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
بانک ها و نمایه نامه ها::
فرم پیش نیاز ارسال مقاله::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
بانک ها و نمایه ها
DOAJ
GOOGLE SCHOLAR
..
:: دوره 26، شماره 4 - ( 6-1400 ) ::
جلد 26 شماره 4 صفحات 478-464 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر هیدروژل ژلاتینی حاوی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم در موش‌های صحرایی نر دیابتی
سونا زارع1 ، محمد علی نیلفروش‌زاده2 ، رحیم احمدی 3، الهام ابکار4
1- گروه زیست‌شناسی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- کالج بین المللی اوسینا، بوداپست، مجارستان ، drrahahmadi@yahoo.com
4- گروه زیست‌شناسی، واحد تهران، دانشگاه آزاد علوم پزشکی، تهران ،ایران.
چکیده:   (1268 مشاهده)
زمینه و هدف: علی‌رغم پژوهش‌های بسیار در مورد به کارگیری سلول‌های بنیادی در ترمیم زخم­های دیابتی، اما نتایج هنوز هم چالش برانگیز می‌باشند. هدف از این تحقیق تعیین اثرات هیدروژل ژلاتینی حاوی سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم دیابتی در مدل حیوانی بود.
 
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ـ آزمایشگاهی که در سال 1399 انجام شد، سلول­های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسانی جداسازی و تعیین هویت شدند. هیدروژل ژلاتین با استفاده از آنزیم ترانس‌گلوتامیناز میکروبی ساخته شد. القای دیابت در موش­های صحرایی‌نر نژاد ویستار از طریق تزریق استرپتوزوتوسین انجام شد. متعاقباً زخم­هایی به ضخامت 8/0سانتی­متر در پشت موش­ها ایجاد شد. حیوانات به دو گروه شاهد(تحت تیمار با نرمال‌سالین) و تیمار با هیدروژل حاوی سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی تقسیم­بندی شدند. التیام زخم در روزهای 7، 14 و 21 روز پس از تیمار، از طریق تصاویر تهیه شده از زخم، ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی‌تست و آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
 
یافته­ها: مساحت سطح زخم در گروه تیمار با "هیدروژل + سلول‌های بنیادی مزانشیمی" کاهش معنی‌داری در روزهای 7، 14 و 21 در مقایسه با اولین روز تیمار داشت(به ترتیب01/0p<، 001/0p< و 001/0p<). بر خلاف گروه شاهد، مساحت سطح زخم در روز 14 نسبت به روز 7 در گروه تیمار دچار کاهش معنی‌داری گردید(05/0p< ).
 
نتیجه­گیری: سلول‌های بنیادی مزانشیمی انتقال یافته به وسیله هیدروژل  زلاتین به محل زخم، باعث ترمیم سریع­تر زخم دیابتی شده  و بر این اساس قابلیت استفاده به عنوان پانسمان زخمهای دیابتی را دارد.
 
واژه‌های کلیدی: هیدروژل ژلاتین، سلول­های بنیادی مزانشیمی، زخم دیابتی، موش صحرایی.
متن کامل [PDF 1420 kb]   (421 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی
دریافت: 1399/8/8 | پذیرش: 1400/6/8 | انتشار: 1400/6/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Zare S, Nilforuzadeh M, Ahmadi R, Abkar E. The Effect of Gelatinous Hydrogel Containing Adipose-derived Mesenchymal Stem Cells on Wound Healing in Diabetic Male Rats. armaghanj 2021; 26 (4) :464-478
URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2953-fa.html

زارع سونا، نیلفروش‌زاده محمد علی، احمدی رحیم، ابکار الهام. اثر هیدروژل ژلاتینی حاوی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم در موش‌های صحرایی نر دیابتی. ارمغان دانش. 1400; 26 (4) :464-478

URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2953-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 26، شماره 4 - ( 6-1400 ) برگشت به فهرست نسخه ها
ارمغان دانش Armaghane Danesh
Persian site map - English site map - Created in 0.05 seconds with 39 queries by YEKTAWEB 4645