زمینه و هدف: موفقیت در روابط خانوادگی و رضایت زناشویی تا حدود زیادی به بر خورداری هر یک از زوجین به پارهای آگاهیها و مهارتهای مرتبط با نقش زن و شوهری یا پدر و مادری وابسته است. هدف این مطالعه تعیین میزان تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی زنان متأهل و شاغل بود.
روش بررسی: این مطالعه شبه آزمایشی در سال 1389 بر روی 50 نفر از زنان متأهل شهر دو گنبدان انجام شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و اطلاعات جمعیتشناختی در دو مرحله پیش از آموزش و یک سال پس از آموزش استفاده شد. داده ها با استفاده آزمون از آماری تی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سن شرکت کنندگان 35 سال، میانگین تعداد فرزندان 8/1نفر و میانگین مدت ازدواج 36/10سال بود. میانگین کلی نمرات در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون معنی دار بود(002/0p<). تفاوت کلی نمرات زیر مقیاسهای موضوعات شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارضات و نظارتهای مالی واقتصادی معنیدار بود(05/0p<). در زیر مقیاسهای روابط با بستگان و دوستان، فعالیتهای مربوط به اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان تفاوت معنیداری دیده نشد(05/0p>).
نتیجهگیری: این مطالعه نشان داد که آموزش مهارتهای زناشویی در بهبود وضعیت زندگی زناشویی و رضایت زناشویی تأثیر دارد و باعث ارتقای کیفیت زندگی زنان متأهل میشود.
Abbasi A, Jalilpour N, Kamkar A, Zadehbaghri G, Mohamed F. The Effects of Life Skills Training on Marital Satisfaction of Married Women: A Case Study in Dogonbadan, Iran. armaghanj 2012; 16 (6) :587-594 URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-294-fa.html
عباسی علی، جلیلپور ناهید، کامکار علی، زاده باقری قادر، محامد فریبا. تعیین تأثیر آموزش مهارتهای زندگی بر رضایت زناشویی زنان متأهل و شاغل شهر دوگنبدان. ارمغان دانش. 1390; 16 (6) :587-594