1- گروه مشاوره، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، azadehforouzanfar@yahoo.com 2- گروه مشاوره، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (5514 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: مشکلات زناشویی و ناسازگاری میان زوجین لزوم مداخلات پیشگیرانه قبل از بحرانی شدن را، ضروری میسازد. درحوزهمشاورهوروانشناسیخانواده،رویکردهایگوناگونزوجدرمانی،باهدف کاهشتعارضهاو آشفتگیهایارتباطیمیانزوجینبه وجودآمدهاست. هدف از پژوهش حاضرفراتحلیل مطالعهاثربخشیزوجدرمانی هیجانمداربرکاهش مشکلات زناشوییبود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به صورت فراتحلیل صورت گرفت،از این روبااستفادهازپایگاههایاطلاعاتیداخلیوخارجینسبتبهیافتنوجمعآوری تمامگزارشهایپژوهشی که در فاصله سالهای 1385تا1395 به ارزیابی زوجدرمانی هیجانمدار پرداخته بودند، اقدامشد.ازبین33پژوهش گردآوری شده، 10 پژوهشکهازلحاظروششناختیموردقبولبودهاند و دارایاطلاعات آماریمناسبجهتاستفادهدرفراتحلیلبودند،انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از چکلیستفراتحلیل استفاده شد. دادههایحاصلازاین10مطالعهباروش ترکیباندازهاثر بهروش»اشمیتوهانتز« موردفراتحلیل و طبقجدولکوهن مورد تفسیر قرار گرفتند. تحلیلهایآماری بااستفادهازویرایشدومنرمافزارجامعفراتحلیلانجامشد.
یافتهها: نتایج تحقیق حاضر بابهرهگیریازروشترکیباندازهاثر بهروش»اشمیتوهانتز«مشخص کرد که زوجدرمانی هیجانمداربرکاهش مشکلات زناشوییزوجین میتواند تأثیرگذار باشد. یافتهها نشان دادند میانگیناندازهاثرکلی پژوهشهایانجامشده درزمینهاثربخشیزوجدرمانیهیجانمدار بر مشکلات زناشویی برایمدلاثراتثابتبرابر31/1 وبرایاثرات تصادفیبرابر39/1استکههردودرسطح(0001/0(p< معنیدارهستند. میزاناندازهاثرزوجدرمانی هیجانمداربرکاهش مشکلات زناشوییزوجینمطابقجدولتفسیراندازهاثر کوهندرسطحبالاارزیابی میشود.
نتیجهگیری:با توجه بهنتایجاینفراتحلیل، مداخلاتزوجدرمانی هیجانمدار برای کاهش مشکلات زناشوییزوجین تأثیربالاییداشتهاست. این امر اهمیت استفاده از این رویکرد را در برنامهریزیدرمانیومداخلاتبالینی در مورد مشکلات زناشویینشان میدهد.
Forouzanfar A, Sayadi M. Meta-Analysis of the Effectiveness of Emotionally Focused Therapy on Reducing Marital Problems. armaghanj 2019; 24 (1) :97-109 URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2459-fa.html
فروزانفر آزاده، صیادی معصومه. فراتحلیل اثربخشی زوجدرمانی هیجان مدار بر کاهش مشکلات زناشویی. ارمغان دانش. 1398; 24 (1) :97-109