زمینه و هدف: اختلالات روانپزشکی، نوعی بیماری است که فرد از مشکلات عاطفی و احساسی رنج می­برد و تمامی جنبه­های زندگی او را در بر می­گیرد، لذا هدف پژوهش حاضر بررسی و تعیین شیوع انواع اختلالات روان­پزشکی در مراجعه کنندگان به بیمارستان آموزشی ـ درمانی فارابی کرمانشاه در سال­های 95ـ1394 بود.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی‌ـ تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر بیماران مراجعه کننده به بیمارستان­ فارابی کرمانشاه بودند که در فاصله زمانی یکم فروردین 1394 تا پایان اسفند ماه 1395 بستری شده بودند. با توجه به این ­که شیوع بیماری­های روانی در کرمانشاه در کل 5/23 درصد می­باشد با d مساوی با 05/0 و ضریب اطمینان 95/0 حجم نمونه در این مطالعه 275 نفر برآورد شد، که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی، 275 نفر(تقریباً10 درصد از هر اختلال) انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز متناسب با اهداف پژوهش، برای هر بیمار در چک لیست از پیش تهیه شده ثبت گردید. توزیع هر کدام از خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماران بر حسب نوع اختلالات روانپزشکی مشخص شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل رضایت آگاهانه، مراجعه بیمار در دوره زمانی ذکر شده و کامل بودن پرونده پزشکی ایشان از نظر متغیرهای مورد بررسی و معیارهای خروج شامل عدم رضایت، ناقص بودن پرونده­های بایگانی شده بیماران مراجعه کننده در این دوره زمانی بود. داده­ها با استفاده از آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. .

یافته­ها: میانگین سنی بیماران 24/13±39/39 سال بود. از میان بیماران مورد مطالعه، 98 نفر(6/35 درصد)  زن و 177 نفر(4/64 درصد) مرد بودند، که از نظر وضعیت تأهل، 116 نفر (2/42 درصد) متأهل، 130 نفر (3/47 درصد) مجرد و 29 نفر (5/10 درصد) مطلقه بودند. نتایج پژوهش نشان داد، اختلال اسکیزوفرنی 8/25 درصد بیشترین و اختلال دلیریوم  5/1درصد و در وهله بعد دمانس 8/1 درصد کمترین، شیوع را داشتند. هم‌چنین اختلال دو قطبی 3/19درصد، افسردگی 3/11 درصد از اختلالات شایع دیگر بودند. اختلالات شخصیت و اسکیزوافکتیو  به ترتیب با 4/8 درصد و 3/7 درصد، سایکورز و استرس پس از سانحه با 9/6 درصد برای هر کدام، از اختلالات با شیوع متوسط شناخته شدند. سوء مصرف مواد 7/4 درصد، شخصیت وسواسی ـ جبری 4 درصد و عقب ماندگی ذهنی 2/2 درصد  نیز از جمله اختلالات با شیوع پایین بودند.

نتیجه­گیری: با توجه به میزان شیوع اختلالات روا­ن­پزشکی توصیه می­شود، آگاهی­های عمومی در جهت شناخت بهتر این اختلالات با کمک رسانه­های جمعی، مراکز مشاوره و دانشگاه علوم پزشکی ارتقاء یابد. هم‌چنین نتایج این مطالعه می­تواند در روشن ساختن وضعیت سلامت روان، به برنامه­ریزان بهداشتی کمک نماید تا مداخلات مرتبط با پیشگیری، درمان و بازتوانی اختلالات را طراحی نمایند. هم‌چنین، با بالا بردن سطح آگاهی جامعه و انجام مشاوره ژنتیکی می­توان از بروز اختلال عقب ماندگی ذهنی، تا حدود زیادی پیشگیری نمود.