|
اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بیان ژن بایومارکرهای التهابی در عضلات تند و کند انقباض، رت‌های نر
|
بهمن حسنوند   1، رحمان سوری2 ، مهسا رستگار مقدم منصوری3 ، صادق عباسیان3 |
1- گروه تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرم‌آباد، خرم‌آباد، ایران ، hasanvand121@gmail.com
2- گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (4840 مشاهده) |
چکیده
زمینه و هدف: لیپوکالین-2 (LCN-2) پروتئین التهابی است که به همراه اینترلوکین ـ1 بتا(IL-1β) در افزایش واکنشهای التهابی ناشی از عدم فعالیت جسمانی دخیل است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر تمرین ورزشی تناوبی شدید بر بایومارکرهای التهابی در عضلات تند و کند انقباض رت‌های نر بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت نژاد ویستار در دو گروه تمرین تناوبی شدید(HIIT) و کنترل قرار گرفتند. HIIT به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و به مدت چهار جلسه در هفته انجام شد. پس از گرم کردن، گروه HIIT، 15 دوره 4 دقیقهای را با 90 ـ 85 درصد VO2max با سه دقیقه ریکاوری با شدت 70 VO2max (بین دوره‌های HIIT) اجرا کرد. سپس، نمونه گیری خونی و بافتبرداری از عضلات EDL و نعلی رتها انجام شد. بایومارکرهای التهابی با استفاده از کیتهای تجاری و بیان ژن آنها با استفاده از روش Real-Time PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافتهها: نتایج بیانگر افزایش معنی‌دار VO2max و کاهش معنی‌دار سطوح سرمی هر دو LCN-2 و IL-1β بود(05/0>p). هم‌چنین، مقادیر بیان ژنی LCN-2 و IL-1β در عضلات تند انقباض و کند انقباض به طور معنی‌دار کاهش یافته بود(05/0>p).
نتیجهگیری: استفاده از پروتکلHIIT روی تردمیل(با شدت و مدت یاد شده) در رت‌های نر قادر باشد تا مقادیر سرمی و عضلانی هر دو بایومارکر التهابی LCN-2 و IL-1Β را به طور معنی‌داری کاهش دهد. هم‌چنین کاهش مقادیر بایومارکرهای LCN-2 و IL-1Β در عضلات EDL بیشتر است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: بایومارکرهای التهابی، بیان ژن، لیپوکالین ـ2 |
|
|
متن کامل [PDF 261 kb]
(1888 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1395/9/14 | پذیرش: 1395/11/29 | انتشار: 1395/12/25
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
