TY - JOUR T1 - The Effect of Gelatinous Hydrogel Containing Adipose-derived Mesenchymal Stem Cells on Wound Healing in Diabetic Male Rats TT - اثر هیدروژل ژلاتینی حاوی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم در موش‌های صحرایی نر دیابتی JF - yums-armaghan JO - yums-armaghan VL - 26 IS - 4 UR - http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2953-fa.html Y1 - 2021 SP - 464 EP - 478 KW - Gelatin hydrogel KW - Mesenchymal stem cells KW - Diabetic wound KW - Rat. N2 - زمینه و هدف: علی‌رغم پژوهش‌های بسیار در مورد به کارگیری سلول‌های بنیادی در ترمیم زخم­های دیابتی، اما نتایج هنوز هم چالش برانگیز می‌باشند. هدف از این تحقیق تعیین اثرات هیدروژل ژلاتینی حاوی سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر ترمیم زخم دیابتی در مدل حیوانی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ـ آزمایشگاهی که در سال 1399 انجام شد، سلول­های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسانی جداسازی و تعیین هویت شدند. هیدروژل ژلاتین با استفاده از آنزیم ترانس‌گلوتامیناز میکروبی ساخته شد. القای دیابت در موش­های صحرایی‌نر نژاد ویستار از طریق تزریق استرپتوزوتوسین انجام شد. متعاقباً زخم­هایی به ضخامت 8/0سانتی­متر در پشت موش­ها ایجاد شد. حیوانات به دو گروه شاهد(تحت تیمار با نرمال‌سالین) و تیمار با هیدروژل حاوی سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی تقسیم­بندی شدند. التیام زخم در روزهای 7، 14 و 21 روز پس از تیمار، از طریق تصاویر تهیه شده از زخم، ارزیابی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی‌تست و آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها: مساحت سطح زخم در گروه تیمار با "هیدروژل + سلول‌های بنیادی مزانشیمی" کاهش معنی‌داری در روزهای 7، 14 و 21 در مقایسه با اولین روز تیمار داشت(به ترتیب01/0p<، 001/0p< و 001/0p<). بر خلاف گروه شاهد، مساحت سطح زخم در روز 14 نسبت به روز 7 در گروه تیمار دچار کاهش معنی‌داری گردید(05/0p< ). نتیجه­گیری: سلول‌های بنیادی مزانشیمی انتقال یافته به وسیله هیدروژل زلاتین به محل زخم، باعث ترمیم سریع­تر زخم دیابتی شده و بر این اساس قابلیت استفاده به عنوان پانسمان زخمهای دیابتی را دارد. M3 10.52547/armaghanj.26.4.464 ER -