@ARTICLE{Asghari, author = {Farzaneh Behelgardi, M and Zahri, S and Mashayekhi, F and Asghari, SM and }, title = {The Effect of Vascular Endothelial Growth Factor Antagonist Peptide (VGB4) on Breast Tumor Growth Suppression in Vivo}, volume = {23}, number = {6}, abstract ={زمینه و هدف: فاکتورهای رشد اندوتلیال عروقی ترشح شده از تومور با اتصال به رسپتورهای خود در سطح سلول‌های اندوتلیال نقش مهمی‌ در نفوذپذیری عروقی و رگ‌زایی تومور ایفا می‌کنند. در این مطالعه پپتید آنتاگونیست فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(VEGF) طراحی شد با این هدف که پپتید مورد نظر(VGB4) با تداخل دراتصال فاکتور رشد اندوتلیال عروق به رسپتورهای خود، مسیرهای پیام رسانی در پایین دست را غیر فعال کرده و در نتیجه باعث مهار آنژیوژنز شود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال1396 در دانشگاه گیلان انجام گرفت، تعداد 42 سر موش ماده نژاد بالب / سی در محدوده سنی 4 تا 6 هفته با متوسط وزن 20 گرم تهیه شد. از رده سلولی سرطانی 4T1 جهت مدل‌سازی سرطان پستان استفاده گردید. پس از پیوند زیر پوستی تومورهای پستانی به حیوانات، تزریق روزانه درون صفاقی دوز‌های مختلف پپتید VGB4 (10، 5، 5/2، 1 ، 25/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) به مدت 14 روز انجام شد و پتانسیل آنتی‌توموری دوزهای مختلف پپتید در طول دوره تزریق نسبت به کنترل، به روش آماری مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ANOVA و Duncan تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: افزایش دوز پپتید باعث کاهش میزان رشد تومور در گروه‌های تیمار می‌شود و افزایش دوز از 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم به 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم تأثیر ممانعت کنندگی معنی‌داری روی رشد تومور ندارد. بنابراین دوز 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم بهترین دوز ضد توموری پپتید VGB4 می‌باشد. نتیجه‌گیری: پپتید VGB4 اثر ممانعت کنندگی معنی‌داری بر میزان رشد تومور کارسینومای پستانی ایجاد شده به وسیله رده سلولی 4T1 دارد. با توجه به اثرات آنتی‌توموری VGB4 ممکن است بتوان در آینده از این پپتید برای درمان سرطان استفاده کرد. }, URL = {http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2248-fa.html}, eprint = {http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-2248-fa.pdf}, journal = {Armaghane Danesh}, doi = {}, year = {2019} }