طاهره صفری، شیما حسینی فر، نعیم عرفانی مجد، قدرت ال.. محمدی،
دوره ۲۶، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: دانه گیاه کنجد حاوی ترکیبات فیتواستروژن و آنتیاکسیدان می‌باشند که میتواند روی دستگاه تولید مثل تأثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت کیسه منی در فعالیتهای تولید مثلی جنس نر، لذا هدف از این پژوهش تعیین و بررسی تغییرات هیستومورفومتری کیسه منی موش صحرایی بالغ جوان و مسن پس از دریافت دانه کنجد بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال ۱۳۹۶ انجام شد، ۴۰ سر موش صحرایی جوان و مسن وارد مطالعه شدندو به ۴ گروه مساوی تقسیم شدند. گروه کنترل جوان و مسن هر کدام به ۲ گروه(۳۰ روزه و ۶۰ روزه) تقسیم و روزانه ۲۸ گرم پلت دریافت کردند. گروه تیمار جوان و مسن نیز هر کدام به ۲ گروه(۳۰ روزه و ۶۰ روزه) تقسیم شدند و روزانه ۵/۸ گرم دانهی کنجد و ۵/۱۹ گرم پلت(۳۰ و ۷۰ درصد جیره غذایی) دریافت کردند. در پایان دوره پرورش، پس از آسانکشی، نمونهگیری انجام شد. از کیسه منی به روش استاندارد تهیه مقاطع بافتی، برشهایی به ضخامت ۶ـ۵ میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین ـ ائوزین رنگآمیزی شدند، از سوی دیگر، سطح هورمون تستوسترون خون نیز اندازهگیری شد. داده‌های جمعآوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: ارزیابی هیستومورفومتریک کیسه منی نشان داد که تیمار ۳۰ و ۶۰ روزه با کنجد در موشهای جوان، موجب افزایش معنیدار ضخامت بافت پوششی، ضخامت طبقه عضلانی و ضخامت کل دیواره شده است. در تیمار ۳۰ و ۶۰ روزه در موشهای مسن ضخامت طبقه عضلانی و ضخامت کل دیواره افزایش معنیداری را نشان داد. به دنبال مصرف کنجد، هورمون تستوسترون در موشهای جوان افزایش پیدا کرد. هم‌چنین به دنبال مصرف کنجد در ساختار بافتی کیسه منی موشهای مسن نسبت به موشهای جوان بهبود قابل توجهی مشاهده نشد(۰۵/۰p<).
نتیجهگیری: به نظر می‌رسد روند افزایش سن تغییر چندانی در بافت کیسه منی ایجاد نکرده، ولی دانه کنجد توانسته موجب بهبود ساختار بافتی کیسه منی موشهای صحرایی جوان و مسن از جمله افزایش ضخامت بافت پوششی، طبقه عضلانی و کل دیواره آن شود.
