۳ نتیجه برای خرگوش
دکتر مهران نصیری، دکتر آرش خاکی، دکتر پرویز بزی، دکتر امیر افشین خاکی، رضا صحی‌زاده، دکتر امراله روزبهی،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: از زمان‌های بسیار قدیم سرب یکی از فلزات پر مصرف بوده و امروزه نیز کاربرد بسیار وسیعی در صنایع مختلف دارد. ورود سرب حتی به مقادیر کم به بدن باعث مسمومیت شده و بر روی ساختارهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی اثرات سوء زیادی دارد. مطالعات نشان داده است که سرب بر روی اجزای مختلف بدن از جمله؛ سیستم عصبی، خون، کلیه, دستگاه گردش خون و دستگاه تولید مثل تأثیر دارد. امروزه توجه زیادی به آلودگی محیطی ناشی از سرب به دلیل اثرات سمی سرب بر روی گیاهان, حیوانات از جمله انسان شده است. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثرات سیتوتوکسیک استات سرب بر بافت بیضه خرگوش به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی ۲۰ سر خرگوش سفید نر بالغ نژاد نیوزلندی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۶ انجام شد. خرگوش‌ها به دو گروه ده‌تایی تحت مطالعه و کنترل تقسیم شدند. به گروه تحت مطالعه ۵/۶ میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن استات سرب به صورت داخل صفاقی و به صورت یک روز در میان به مدت ۷ هفته به عنوان فاز مزمن تزریق گردید. به گروه کنترل نیز همان مقدار به مدت فوق آب دو بار تقطیر تزریق شد. بعد از هفت هفته بافت بیضه خرگوش‌ها نمونه‌برداری به عمل آمد و سپس آماده‌سازی بافتی برای میکروسکوپ نوری و الکترونی به روش استاندارد انجام گردید. مطالعات مورفولوژیک روی تصاویر تهیه شده انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تی آنالیز گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که طی فاز مزمن استات سرب باعث تغییرات واضحی بر روی بافت بیضه می‌گردد و قطر توبول‌های منی‌ساز کاهش معنی‌داری را نشان دادند (۰۵/۰ p<). هسته سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه هتروکروماتین و میتوکندری‌های سلول‌های اسپرماتوسیت اولیه واکوئله شده‌اند.
نتیجه‌گیری: از آنجا که استات سرب دارای اثرات سیتوتوکسیک بر بافت بیضه خرگوش می‌باشد، لذا این اثرات می‌تواند سبب ناباروری در خرگوش و سایر پستانداران از جمله انسان گردد.
واژه‌های کلیدی: استات سرب, بافت بیضه, سیتوتوکسیک، خرگوش
عبدالغفار اونق، مسعود ادیب حسامی،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: بره موم یک ماده رزینی است که به وسیله زنبور عسل از بوته‌های گیاهی و برگ‌های درختان جمع‌آوری می‌شود و خواص بیولوژیکی متنوعی دارد. هدف این مطالعه درمان کاندیدیازیس واژنی تجربی در خرگوش به کمک عصاره اتانولی بره موم بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد ۲۴ قطعه خرگوش نژاد نیوزلندی که در آنها کاندیدیازیس واژنی تجربی ایجاد شد، به طور تصادفی به ۶ گروه مساوی شامل؛ کنترل مثبت و منفی و ۴ گروه آزمون تقسیم شدند. گروه‌های چهارگانه آزمون به ترتیب؛ دوزهای ۱۲۵، ۲۵۰، ۵۰۰ و۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی بره موم و گروه کنترل مثبت درمان استاندارد نیستاتین و گروه کنترل منفی سرم فیزیولوژی را به مدت ۲۰ روز و روزی ۲ بار به صورت موضعی دریافت نمودند. روند ماکروسکوپیک التیام و درمان علایم روزانه بررسی شد. داده‌ها با آزمون آماری توصیفی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: تنها دوز ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره اتانولی بره موم باعث التیام کامل در مدت زمان ۵ روز پس از شروع درمان شد. نیستاتین عفونت را در روز نهم پس از شروع دوره درمانی به طور کامل درمان کرد. در گروه کنترل منفی پس از ۲۰ روز از شروع دوره درمانی علایم کاندیدیازیس تشدید شد.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد، دوز ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر از عصاره اتانولی بره موم می‌تواند عفونت را در مدت زمان کوتاه‌تری نسبت به درمان استاندارد نیستاتین بهبود بخشد.
حسین گرایش‌برازجانیان، آریا رسولی، علی شهریاری، حسین نجف‌زاده‌ورزی، محمد نوری،
دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: استرس اکسیداتیو به عنوان یک عدم تعادل بین احیاء کننده‌ها و اکسید کننده‌ها در سطح سلولی یا فردی تعریف می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثر آنتی‌اکسیدانی مس و ویتامین‌های EوC در پیشگیری از مسمومیت با مولیبدن در خرگوش بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۲۵ سر خرگوش بالغ به طور تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. گروه اول یا گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نمی کرد. گروه دوم روزانه تا ظهور علایم مسمومیت ۸۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم مولیبدات سدیم خوراکی، گروه سوم ۴ میلی‌گرم بر کیلوگرم سولفات مس را به صورت خوراکی به همراه مولیبدات سدیم، گروه چهارم ۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ویتامین E خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم و گروه پنجم ۲۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ویتامین C خوراکی را به همراه مولیبدات سدیم دریافت کردند. بررسی استرس اکسیداتیو و سطح دفاع آنتی‌اکسیدانی با استفاده از پارامترهای ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید و سرولوپلاسمین در سرم خرگوش‌ها پس از ۳۵ روز انجام شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: مولیبدنوم موجب آلوپسی و دپیگمانتاسیون شده و به عنوان یک فاکتور استرس سطح مالون دی آلدئید را افزایش داد. به طوری که مقدار مالون دی آلدئید از ۲۸۵/۱ در گروه کنترل به ۸۴۹/۱ میکرومولار در لیتر در گروه مولیبدنوم افزایش معنی داری یافت، ولی این شاخص در گروه‌هایی که ویتامینE و C دریافت کرده بودند کاهش معنی‌داری پیدا کرد و به ترتیب به ۳۷۵/۰ و ۴۲۶/۰ میکرومول در لیتر رسید. با این وجود ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در هیچ یک از گروه ها تغییری نسبت به گروه کنترل نشان نداد.
نتیجه‌گیری: استرس اکسیداتیو در پاتوژنز مسمومیت با مولیبدن دخالت دارد و عوامل آنتی‌اکسیدان ویتامین‌های EوC می‌توانند از اثرات توکسیک آن بکاهند.
