---

زمینه و هدف: فعالیت بدنی و محیط‌های غیر طبیعی باعث تغییراتی در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر فعالیت ورزشی در شرایط دمایی سرد، گرم و طبیعی بر تعداد لکوسیت‌‌ها و پلاکت‌های خون ورزشکاران بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی،۱۰مرد جوان ورزشکار استقامتی، فعالیت ورزشی یکسانی را به مدت یک ساعت با شدت ۶۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در سه محیط طبیعی، سرد و گرم اجرا نمودند. قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت ورزشی، نوتروفیل‌ها، لنفوسیت‌ها، مونوسیت‌ها و پلاکت‌های افراد شمارش شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری اندازه‌گیری مکرر و تعقیبی بن-فرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: شمار کل لکوسیت‌ها در هر سه محیط پس از فعالیت ورزشی افزایش معنی‌داری پیدا کرد(۰۰۰۱/۰>p)، اما نوتروفیل‌ها تنها در محیط گرم و لنفوسیت‌‌ها در محیط سرد افزایش معنی‌داری نداشتند(۰۵/۰p>). در دوره استراحت، شمار مونوسیت‌ها و لنفوسیت‌ها در محیط سرد، طبیعی و گرم کاهش معنی‌داری داشت(۰۵/۰p<)، اما کاهش لکوسیت‌ها به جز نوتروفیل‌ها در محیط گرم معنی‌دار نبود(۰۵/۰p<). نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی در محیط‌های دمایی مختلف باعث تحریک و تجمع سلول‌های ایمنی می‌شود. با این حال، اجرای فعالیت ورزشی در محیط گرم موجب افزایش بیشتر مقادیر این سلول‌ها و نیز موجب تأخیر در رسیدن به حالت اولیه سیستم ایمنی در دوره استراحت پس از فعالیت ورزشی می‌شود.

---

زمینه و هدف: ورزشکاران معتقدند مصرف نوشابه‌های ورزشی می‌تواند عملکرد آنان را هنگام تمرین یا مسابقه افزایش دهد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر مصرف کوتاه مدت یک نوشیدنی ورزشی بر عملکرد ورزشی دانشجویان ورزشکار بود. روش بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای از میان افراد داوطلب تعداد ۱۰ دانشجوی پسر ورزشکار به طور تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در دو جلسه، ۴۰ دقیقه پس از مصرف نوشیدنی ورزشی(گروه تجربی) یا دارونما (گروه کنترل)، به میزان ۶ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، با شدتی معادل ۸/۸۱ درصد ضربان قلب بیشینه (۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) در محیط آزمایشگاهی تا رسیدن به درماندگی بر روی تردمیل دویدند، هنگام دویدن نیز در هر ۱۵ دقیقه، به میزان ۲ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، نوشیدنی ورزشی یا دارونما مصرف کردند. نمونه‌های خونی برای سنجش گلوکز قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شد. داده‌ها با آزمون آماری تی تست مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در گروه تجربی در مقایسه با کنترل تفاوت معنی‌داری در عملکرد استقامتی، ضربان قلب فعالیتی و شاخص درک فشار بورگ دیده نشد(۰۵/۰p>)، ولی میزان گلوکز خون از پیش آزمون به پس آزمون در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی‌داری افزایش یافت(۰۵/۰p<). نتیجه گیری: ترکیبات ارگوژنیکی موجود در نوشیدنی‌های ورزشی در بهبود عملکرد استقامتی تأثیری ندارد.

---

چکیده زمینه و هدف: تغییر سبک زندگی راهکاری مؤثر برای درمان سندرم تخمدان پلی‌کیستیک است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر دوازده هفته فعالیت ورزشی هوازی بر آندروژن‌های تخمدانی و ترکیب بدن زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی ۲۰ بیمار چاق ( نمایه توده بدنی بیشتر از ۲۵ کیلوگرم بر متر مربع) و ۲۰ بیمار لاغر (نمایه توده بدنی کمتر از ۲۰ کیلوگرم بر متر مربع) مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک انتخاب شدند. افراد گروه چاق و لاغر به طور تصادفی به گروه‌های مساوی کنترل و مداخله تقسیم شدند. افراد گروه مداخله به مدت ۱۲هفته، ۳جلسه در هفته با شدت ۸۵-۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب به مدت ۳۰ـ۲۵ دقیقه فعالیت ورزشی هوازی انجام دادند، ولی در گروه کنترل مداخله‌ای انجام نشد. قبل و بعد از پایان مطالعه شاخص توده‌ی بدن، نسبت کمر به لگن، هورمون‌های پرولاکتین، تستوسترون، LH و FSH اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با آزمون آماری تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: شاخص توده‌ی بدن گروه چاق پس از مداخله کاهش معنی‌داری داشت(۰۰۰۱/۰p<). کاهش مقادیر پرولاکتین پس از مداخله در گروه لاغر و چاق معنی‌دار نبود(۰۵/۰p>). نسبت LH/FSH زنان لاغر پس از مداخله به ‌طور معنی‌داری کاهش یافت (۰۴/۰=p). مقادیر تستوسترون زنان لاغر و چاق پس از مداخله کاهش معنی‌داری داشت(۰۵/۰p<). نتیجه‌گیری: یک دوره فعالیت ورزشی با کاهش وزن بدن و کاهش نمایه توده بدنی می‌تواند موجب کاهش تستوسترون، کاهش نسبت LH/FSH و بهبود وضعیت متابولیکی شده و مانع افزایش پرولاکتین شود و از اثرات سوء هپیرآندروژنیسم جلوگیری کند. واژه های کلیدی: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، ورزش، تستوسترون، پرولاکتین

---

چکیده زمینه و هدف: کیفیت زندگی بیماران قلبی کاهش یافته و اطلاعات کمی درباره اثر تمرین تناوبی بر این مهم وجود دارد. هدف این مطالعه مقایسه‌ی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد با تمرین تداومی رایج بر کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای-پس شریان کرونر بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۳۰ بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی پیوند بای پس شریانی کرونر بر روی آنها انجام شد به طور تصادفی به دو گروه برنامه‌ تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه‌ی رایج) تقسیم شدند. برنامه گروه تناوبی شامل ۶ تکرار ۴ دقیقه‌ای با شدت ۹۰ تا ۹۵ درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی ۶۰ تا ۸۰ دقیقه با شدت ۷۰ تا ۸۵ درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامه تمرینی کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه‌ی SF-۳۶ ارزیابی شد. داده‌ها با آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: عملکرد جسمانی و اجتماعی، سلامت روحی و سرزندگی به دنبال هر دو برنامه تمرینی افزایش معنی‌داری داشتند (۰۵/۰>P). عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی پس از تمرین تناوبی پر شدت زیادتر از تمرین تداومی متوسط شدت بود(۰۵/۰>P). تفاوت معنی‌داری بین نقش جسمانی و سلامت عمومی دو گروه تمرینی مشاهده نشد(۰۵/۰p>). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد، برنامه‌ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد نه تنها خطری را متوجه بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر نمی‌کند، بلکه در برخی شاخص‌های کیفیت زندگی مثل عملکرد جسمانی و عملکرد اجتماعی سودمندتر از تمرین تداومی متوسط شدت است. واژه‌های کلیدی: ورزش، کیفیت زندگی، بیماران قلبی با پیوند بای‌پس کرونر

---

چکیده

زمینه و هدف: در حال حاضر، سبک زندگی ایرانیان به ویژه کودکان در حال تغییر می­باشد که می­تواند بر افزایش بیماری‌های            قلبی ـ عروقی تأثیر بگذارد. مطالعه‌ها نشان می­دهد روش­های مختلف تمرینی جزء مهم­ترین عوامل تأثیرگذار بر عوامل خطر                 قلبی ـ عروقی هستند. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات عوامل خطر متابولیکی قلبی‌ـ عروقی متعاقب هشت هفته تمرین‌های استقامتی، مقاومتی و ترکیبی در کودکان چاق غیر فعال ۱۲ـ ۸ سال بود.

روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع میدانی و به صورت نیمه تجربی بود. ۶۰ کودک پسر چاق (سن: ۸-۱۲ سال و BMI بین ۳۵ـ ۳۰ کیلوگرم بر مجذور قد بر اساس نرم سازمان بهداشت جهانی) به صورت تصادفی و هدفمند به چهار گروه ۱۵ نفری شامل فعالیت ورزشی استقامتی، فعالیت ورزشی مقاومتی، فعالیت ورزشی ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین‌های ورزشی چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شد. برای ارزیابی متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با داده­های تکراری و یک طرفه استفاده گردید.

یافته­ها: یافته­ها نشان داد پس از سه نوع تمرین‌های ورزشی، میزان BMI، کلسترول تام، تری­گلیسیرید، LDL، VLDL و مقاومت انسولینی در گروه­های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­داری نشان دادند(۰۰۰۱/۰P=). میزان HDL و آدیپونکتین سرمی‌در گروه­های تجربی نسبت به گروه کنترل بعد از تمرین‌های مختلف افزایش معنی­داری نشان دادند(۰۰۰۱/۰ .(P=

نتیجه‌گیری: تمرین های ورزشی به کار گرفته در این تحقیق به ویژه تمرین استقامتی دارای اثربخشی بوده و توصیه می شود جهت پیشگیری و کاهش شیوع بیماری­های قلبی ـ عروقی و اختلالات مربوط به چاقی در کودکان چاق غیرفعال استفاده گردد.