مهدی کبیری نائینی، حسین جمالی، زینب الهی،
دوره ۲۷، شماره ۶ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: در این تحقیق، چالشهای پیش روی ایفای نقش رهبری در پزشکان مورد مطالعه قرار میگیرد. پزشکان با قبول مسئولیت مدیریت و رهبری، به شکل کامل از وظایف پزشکی خود منفک نمیشوند. به شکل معمول، پزشکان ناچار هستند هم‌زمان با ایفای نقش رهبری، وظایف درمانی خود را نیز دنبال کنند. ایفای هم‌زمان نقش رهبری و اجرای وظایف بالینی، چالشهای مختلفی را پیش روی پزشکان قرار میدهد. لذا هدف از این مطالعه تعیین و شناسایی چالشهای ایفای نقش رهبری و تضاد نقش پزشکان در بیمارستانها بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ کیفی که در سال ۱۴۰۰ بر روی تعدادی از مدیران و کارشناسان ارشد بیمارستانها انجام شد. به منظور ارایه راهکارهای عملیاتی، ابتدا به مرور ادبیات موجود پرداخته شد. سپس از جامعه مورد نظر، به روش هدفمند، نمونه مطالعه انتخاب گردید. جهت دستیابی به اطلاعات مورد نظر از روش مصاحبه و گروههای متمرکز استفاده شد. از نرم افزار NVIVO ۱۰ به منظور کدگذاری و ذخیره کلیه مستندات مصاحبه استفاده گردید.
یافتهها: پزشکان رهبر در ایفای نقش رهبری و اجرای وظایف بالینی خود با چالشهایی مواجه هستند. در این تحقیق پنج چالش عمدهی مرتبط با این مقوله شناسایی شد، این چالشها شامل این موارد میباشد: چالش ابهام در هویت پزشک بودن یا داشتن هویت رهبری، چالش ایجاد تعادل بین تعهدات مورد انتظار در ارتباط با بیماران و تعهدات مرتبط با نقش رهبری، چالش جبران کمبود مهارتهای رهبری از طریق ارتقاء مهارتهای بالینی، چالش نگاه تحقیرآمیز به ایفای نقش رهبری در مقایسه با ارایه خدمات درمانی و چالش تعهدات اخلاقی در پرداختن به کار بیماران حتی در زمانی که وظیفه رهبری به عنوان شغل تمام وقت پزشک میباشد.
نتیجهگیری: پزشکان رهبر در کنار دانش حرفهای و تخصصی پزشکی، به مهارتهای رهبری نیز جهت بروز هویت خود در جایگاه رهبر نیاز دارند، میبایست بین دو هویت خود تعادل ایجاد کنند، به این منظور نیاز به آموزش مداوم آنها در ارتباط با مهارتهای مدیریت و رهبری میباشد. بنابراین، سازمان‌های مراقبت‌های بهداشتی باید با ارایه آموزش‌های عملی، مهارتهای مدیریت و رهبری آنها را تقویت کنند.
