فرخ راد، رکسانا یغمایی، پریچهر مهدی‌آبادی، راز خطیبی،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه و هدف: آفت دهان به صورت زخم‌های منفرد یا متعدد دردناک عود کننده در مخاط دهان تظاهر می‌یابد. تعدادی از بیماران مبتلا عودهای مداوم را تا چندین سال نشان می‌دهند، بنابراین آفات درمان ضرورت می‌یابد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مقایسه ای پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال ۱۳۸۸ در دانشگاه علوم پزشکی کردستان بر روی ۱۰۰ بیمار مبتلا به آفت دهان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه از بیماران محلول مورد و به گروه دیگر پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی داده شد. یک هفته بعد اظهارات بیماران از لحاظ زمان برطرف شدن درد و بهبود کامل ضایعه دهانی از لحاظ قرمزی و زخم ثبت گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: پس از درمان در گروه پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و گروه محلول مورد پاسخ درمانی دیده شد که از نظر میزان پاسخ به درمان بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان مؤثر است و اثرات درمانی آن قابل مقایسه با داروی پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی می‌باشد.
