---

چکیده: مقدمه و هدف: عمل جراحی کاتاراکت وابسته به سن، از جراحی های شایع چشم پزشکی است. اخیراً فیکوامولسیفیکاسیون به عنوان روش انتخابی جهت عمل جراحی کاتاراکت معرفی شده است. این مطالعه به منظور بررسی مقایسه ای میزان حدت بینایی و عوارض حین و بعد از عمل جراحــــــــی فیکوامولسیفیکاسیون و روش خارج کپسولی در بیماران مبتلا به کاتاراکت وابسته به سن انجام شده است. مواد و روش ها: این تحقیق به روش شاهدی همزمان آینده نگر ( غیر تصادفی ) بر روی ۱۰۰ بیمار (۵۲ نفر خارج کپسولی و ۴۸ نفر فیکوامولسیفیکاسیون) در محدوده سنی ۷۶- ۴۶ سال مراجعه کننده به بیمارستان های خلیلی و شهید دستغیب شیراز در سال های ۸۱-۱۳۸۰ انجام پذیرفت. ابتدا بیماران قبل از عمل جراحی از نظر سن، جنس، میزان حدت بینایی، میزان آستیگمات بر اساس اختلاف کراتومتری و نوع کاتاراکت مورد معاینه قرار گرفتند. سپس حین عمل از جهت سایز، محل برش، پارگی کپسول خلفی، خارج شدن ویتروس، افتادن هسته در ویتروس بررسی شدند و در روزهای ۱، ۵، ۱۴، ۹۰ و ۱۸۰ بعد از عمل از جهات حدت بینایی اصلاح شده و حدت بینایی اصلاح نشده و آستیگمات (کراتومتری و رفراکشن)، میزان التهاب، ورم قرنیه، کدورت کپسول خلفی و ادم سیستوئید ماکولار مورد معاینه قرار گرفتند. سپس داده های جمع آوری شده در فرم اطلاعاتی ثبت و از طریق نرم افزار SPSS و آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: متوسط سن در عمل جراحی فیکوامولسیفیکاسیون ۲۶/۷±۲۷/۵۸ سال و در عمل خارج کپسولی ۸۴/۶±۷۱/۶۴ سال می باشد. بر اساس نتایج این مطالعه در پنجمین روز بعد ازعمل، ۳/۱۵ درصد افراد تحت عمـل خارج کپسولی و ۵/۶۲ درصد افراد تحت فیکوامولسیفیکاسیون به حدت بینایی اصلاح نشده ۳۰ یـــا بیشتـــر دست یــــافتند. متوسط دیــــد اصلاح نشده در روز پنجم بعد از عمل ۶۰ فیکوامولسیفیکاسیون ۳/۳۰ و در عمل خارج کپسولی ۲۰ بــــود. میـزان متوسط آستیگماتیسم در روز ۶۰ ۶۰ اول بعد از عمل بر اساس اختلاف کراتومتری در روش خارج کپسولی ۰۸/۲  ۸۴/۴ دیوپتر و در فیکوامولسیفیکاسیون ۶۷/۱  ۲۷/۲ دیوپتر و بر اساس رفراکشن در خارج کپسولی ۰۸/۲  ۶۲/۳ دیوپتر و در فیکوامولسیفیکاسیون ۳۴/۱  ۹۱/۱ دیوپتر بود. میزان پارگی کپسول خلفی در روش خارج کپسولی ۶/۷ درصد و در فیکوامولسیفیکاسیون ۵/۱۲درصد و میزان خارج شدن ویتروس در روش خارج کپسولی ۷/۵ درصد و در فیکوامولسیفیکاسیون ۷/۱۰ درصد بود. میزان ادم قرنیه در روز اول بعد از عمل در روش خارج کپسولی ۲/۱۹ درصد و در فیکوامولسیفیکاسیون ۸/۴۳ درصد بود، این در حالی است که بعد از ۲ هفته در بیمارانی که تحت عمل فیکوامولسیفیکاسیون قرار گرفته بودند هیچ ادم قرنیه مشاهده نشد، در صورتی که در ۸/۳درصد افراد تحت عمل خارج کپسولی، ادم قرنیه تا ۶ ماه ادامه یافت. افتادن هسته در ویتروس فقط در عمل فیکوامولسیفیکاسیون (۱/۲درصد ) اتفاق افتاد. شیوع جایجایی لنز داخل چشمی بعد از عمل فیکوامولسیفیکاسیون ۱/۴ درصد بود که ۱/۲ درصد (۱ نفر) نیاز به خارج کردن لنز داخل چشمی داشت، در حالی که این عوارض در روش خارج کپسولی وجود نداشت. نتیجه گیری : میزان موفقیت و عوارض حین و بعد از عمل کاتاراکت به روش فیکوامولسیفیکاسیون در مقایسه با سایر مطالعات در حد قابل قبولی است. برای نتیجه گیری قطعی، درخواست تجربه همکاران سایر مراکز پیشنهاد می گردد. واژه هـــــای کلیــــدی: فیکوامولسیفیکاسیون، عمل جراحی کاتاراکت به روش خارج کپسولی، آستیگماتیسم، حدت بینائی، ادم قرنیه، کدورت کپسول خلفی، خارج شدن ویتروس

---

زمینه و هدف: تأخیر تکامل کودکان یکی ازمعضلات جهانی سلامت در کشورهای درحال توسعه وحتی در کشورهای پیشرفته محسوب می‌شود. این موضوع تأثیرات عظیمی‌‌بر سلامت کودکان و در نهایت بر جامعه درمقیاس وسیع‌تر می‌‌گذارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی وضعیت تکاملی کودکان ۲۴-۴ ماهه مادران نوجوان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی یاسوج در سال۱۳۹۲ بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش توصیفی ـ تحلیلی بر روی ۲۰۰ مادر زیر ۱۹ سال دارای کودک۲۴-۴ ماهه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی استان کهگیلویه و بویراحمد در سال ۱۳۹۲ که به روش چند مرحله‌ای انتخاب شدند، انجام گردید. ابزارگردآوری داده‌ها پرسشنامه جمعیت شناختی، مامایی و پرسشنامه سنین و مراحل رشد کودکان۲۴-۴ ماه بود. تجزیه وتحلیل داده‌ها با استفاده ازآزمون‌های آماری کای دو و تی مستقل انجام گرفت. یافته: میانگین سنی مادران هنگام بارداری ۲۲/۱±۶۴/۱۶سال در محدوده سنی ۱۲ تا۱۸ سال بود. شیوع تأخیر تکاملی در کودکان۲۴ـ۴ ماهه ۷ درصد گزارش شد. بیشترین تأخیر تکاملی در حیطه حرکات درشت و کمترین در حیطه شخصی اجتماعی مشاهده شد. در این مطالعه تفاوت معنی‌داری در وزن هنگام تولد کودکان دو گروه وجود داشت به طوری که وزن هنگام تولد کودکان با تأخیر تکاملی به طور معنی‌داری کمتر از کودکان با تکامل طبیعی بود(۰۲۷/۰=p). نتیجه‌گیری: حاملگی در سن زیر ۱۹سال ازعوامل خطرساز اختلال تکاملی کودکان است که با اجرای راهکارهای مناسب وآموزش جهت کاهش حاملگی در این طیف سنی پرخطر، می‌توان از اختلالات تکاملی و پیامدهای مضرآن پیشگیری نمود.

---

چکیده
زمینه و هدف: عوامل روانشناختی مختلفی می‌توانند بر سلامت جسمی ‌ما اثر منفی بگذارند و باعث ابتلا و یا تشدید بیماری‌های مختلف مانند بیماری‌های قلبی شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه میزان تنظیم هیجانات، استرس ادراک شده؛ نشخوار ذهنی و نگرانی در بیماران ایسکمیک قلبی و افراد سالم بود.
 
روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی‌ـ مقطعی می‌باشد که بر روی ۳۸ مرد انجام پذیرفت، ۱۹ بیمار مرد مبتلا به بیماری ایسکمیک عروق کرونر که طی سال ۱۳۹۲ مرکز قلب شهید رجایی تهران مراجعه کرده و به روش در دسترس انتخاب شدند و ۱۹ مرد همتای سالم است، که به روش هدفمند و همتا با گروه بیماران انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل؛ مقیاس «باورها در مورد هیجانات»، «نگرانی»، «نشخوار فکری» و «استرس ادراک شده» می‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد)، آزمون تی، کلموگروف ـ اسمیرنف و تحلیل واریانس چند متغییری تحلیل شدند.
 
یافته‌ها: نتایج تحلیل آزمون تی نشان داد که دو گروه افراد بیمار و غیر بیمار از نظر سن و سطح تحصیلات با یکدیگر همتا هستند و تفاوتی ندارند. نتایج آزمون کلموگروف ـ اسمیرنف نیز نشان داد که مفروضه نرمال بودن داده‌ها برقرار است و می‌توان از آزمون پارامتریک استفاده کرد. نتایج تحلیل واریانس چند متغییره نشان داد که افراد بیمار و سالم از نظر استرس ادراک شده تفاوتی ندارند(۱۵/۰=p)، با این وجود دو گروه از نظر متغیرهای سرکوب احساسات(۰۵/۰=p)، نشخوار(۰۵/۰=p) و نگرانی(۰۰۱/۰=p) تفاوت دارند. هم‌چنین نتایج آزمون ام‌باکس و آزمون لون، مفرضه همگنی کوواریانس‌ها و واریانس‌ها را برای انجام آزمون تحلیل واریانس چند متغییره تأیید کرد.
 
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش بیانگر این مطلب است که افراد سالم و بیمار به یک میزان استرس را تجربه می‌کنند، اما میزان نگرانی، نشخوار فکری و سرکوب احساسات مربوط به وقایع استرس‌زا در بیماران ایسکمیک نسبت به افراد سالم بیشتر است. این امر می‌تواند نشان دهنده این باشد که بالا بودن سرکوب احساسات در گروه بیمار ممکن است منجر به بالاتر رفتن نشخوار و نگرانی ذهنی و تداوم ذهنی استرس شود و در نتیجه بر سلامتی این افراد اثرات منفی بگذارد و وضعیت بیماری آن‌ها را در طول زمان وخیم تر کند.
 
 
 

---

زمینه و هدف: میگرن یک اختلال سردرد عمده، رایج و ناتوان کننده است که ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد جامعه، به خصوص افرادی که در سن کار هستند، از آن رنج می برند و یکی از ۲۰ ناتوان کننده ترین بیماری های جهانی است. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه میزان اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتار درمانی شناختی بر اجتناب تجربی و هم‌جوشی شناختی بیماران مبتلا به سردرد میگرنی بود.
 
روش بررسی: این یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد، که در سال ۱۳۹۵ انجام شد. جامعه آماری پژوهش را ۳۰ نفر بیمار مبتلا به سردرد میگرنی تشکیل می­دادند که از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از احراز شرایط ورود و خروج پژوهش به صورت تصادفی در سه گروه: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، رفتار درمانی شناختی و کنترل تخصیص داده شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های میگرن اهواز نجاریان، پذیرش و عمل ـ نسخه دوم(AAQ-II) و ناهم‌آمیزی شناختی گیلاندرز و همکاران استفاده شد. نمره­های به دست آمده از ارزیابی­ها در سه مرحله(پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری) به کمک آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه(آنووا)، لوین و تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج بیانگر تأثیرگذاری درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اجتناب تجربی و هم‌آمیزی شناختی در دو سطح کوتاه‌مدت(۰۵/۰p<) و بلندمدت(۰۵/۰p<) و تأثیرگذاری رفتار درمانی شناختی بر هم‌آمیزی شناختی در سطح کوتاه مدت(۰۵/۰p<) و عدم تأثیرگذاری رفتار درمانی شناختی بر اجتناب تجربی در دو سطح کوتاه مدت(۰۵/۰p<) و بلندمدت(۰۵/۰p<) و هم­آمیزی شناختی درسطح بلند مدت(۰۵/۰p<) معنی‌دار می­باشد. هم‌چنین در خصوص مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتار درمانی شناختی، یافته‌ها بیانگر تفاوت معنی‌دار این دو روش درمانی بر کاهش اجتناب تجربی در دو سطح کوتاه مدت(۰۵/۰p<) و بلندمدت(۰۵/۰p<) و هم‌آمیزی شناختی در سطح کوتاه‌مدت(۰۵/۰p<) و بلندمدت(۰۵/۰p<) بود.
 
نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود درمان دارویی قطعی برای مبتلایان به سردرد میگرنی و این که هنگام عود سردرد در این بیماران ابعاد مختلف زندگی آنها تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد، بهتر است این بیماران دوره درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را بگذرانند تا بتوانند هنگام عود سردرد، هم‌چنان روند عادی زندگی خود را به شکل مطلوبی طی کرده و کیفیت زندگیشان تحت تأثیر نامطوب سردرد قرار نگیرد.
 
 

---

زمینه و هدف: پژوهش در زمینه دین همواره با پیچیدگی ‌های فراوان همراه بوده که بخشی از آن به عدم وجود تعریف واحد از این مفهوم باز می‌گردد. برای ارایه تعریفی دقیق از دین ناگزیر به شناخت ماهیت آن در ذهن افراد هستیم. شخصیت عامل مهمی است که بر شکل‌گیری ادراکات ذهنی در افراد مؤثر است. هدف از  پژوهش تعیین و بررسی تجربه زیسته دین در افراد  دارای  سازمان شخصیت  نوروتیک و مرزی: یک مطالعه پدیدار شناختی بود.

روش بررسی:  این یک مطالعه توصیفی از نوع کیفی است که به ‌روش پدیدارشناسی در سال ۱۳۹۹ انجام ‌شده است و  شیوه گردآوری داده‌ها، مصاحبه نیمه ساختار یافته بود، گروه نمونه شامل ۱۰ مصاحبه‌ شونده بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه افراد دارای سازمان شخصیت نوروتیک(۵ نفر) و سازمان شخصیت مرزی(۵ نفر) دسته‌بندی شدند. مصاحبه با هر فرد بین ۱۲۰ تا ۴۲۰ دقیقه طول کشید و در یک تا ۶ نوبت انجام شد. مصاحبه ها تا اشباع نظری ادامه پیدا کرد و در مجموع ۲۸۹۰ دقیقه مصاحبه به عمل آمد. داده‌ها به روش موستاکاس آنالیز شدند. mouseout="msoCommentHide('_com_۱')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_۱','_com_۱')">[p۱] 

یافته‌ها: مهم‌ترین مقوله‌های کشف ‌شده در سازمان مرزی شامل دین‌داری فردمحور، بی‌ثباتی دینی، هیجان ‌زدگی دین و خدای تک ‌بعدی چندپاره شده بود. افراد دارای سازمان شخصیت مرزی تصویر بی‌ثباتی از خدا در ذهن دارند و ارتباط آنها با خدا تحت تأثیر هیجانات لحظه‌ای تغییر می‌کند. مهم‌ترین مقوله‌های به‌ دست ‌آمده در سازمان نوروتیک، دین‌داری وظیفه‌گرا، کمال‌گرایی دینی، دین‌داری مبتنی بر ظن و خدای نسبتاً منسجم بود. تصویر خدا در ذهن افراد با سازمان شخصیت نوروتیک از ثبات بالایی برخوردار است، یکپارچگی تصور از خدا باعث می‌شود ارتباط فرد با خدا تحت تأثیر هیجانات لحظه‌ای قرار نگیرد.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دین در ذهن افراد با سازمان‌های شخصیت مختلف واجد کیفیت‌های متفاوتی است و علی‌رغم این تفاوت‌های اعتقادی و رفتاری، افراد در همه سطوح خود را مومن به دین واحد می دانند. نتایج حاکی از این است که در سطوح پایین تر طیف سازمان شخصیت، شخصیت به‌عنوان یک ظرف عمل می‌کند که محتوای دین در آن ریخته می‌شود و دین رنگ شخصیت را به خود می‌گیرد و تفسیر افراد از دین و کیفیت رفتار دینی آن‌ها مبتنی بر شخصیت آنان است و هرچه به سمت سطوح بالاتر سازمان شخصیت حرکت می کنیم بین دین و شخصیت دیالوگی صورت می‌گیرد که موجب می‌شود شخصیت از دین تأثیر بپذیرد.