|
بررسی نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان در مورد لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان صعب العلاج
|
حمید نصراللهی1    ، نازنین جوکار2 ، منصور انصاری1 ، محمد محمدیان پناه 3، احمد مصلایی1 ، شاپور امیدواری1 ، نیلوفر احمدلو1 |
1- گروه رادیوآنکویوژی، بیمارستان نمازی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران،
2- گروه اطفال، بیمارستان نمازی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
3- گروه رادیوآنکویوژی، بیمارستان نمازی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران، ، mohpanah@gmail.com |
|
|
چکیده: (1208 مشاهده) |
زمینه و هدف: سرطان یک بیماری صعب‌العلاج است که امروزه در سرتاسر دنیا جزء اصلی‌ترین علل مرگ و میر است. از آنجا که نحوه مطلع کردن بیمار از ابتلا به سرطان می‌تواند تأثیر بسزایی بر روحیه بیمار داشته باشد، پژوهش‌های مختلف به زوایای بیان خبر بد پرداخته‌اند. با توجه به این که دیدگاه افراد بسته به فرهنگ هر ملیت متفاوت است و در ایران اغلب خبر ابتلا را به همراه بیمار می‌دهند، لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان در مورد لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان صعب‌العلاج بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی که در دانشگاه علومپزشکی شیراز انجام شد، پس از انتخاب 200 نفر از همراهان بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به کلینیک رادیوانکولوژی درمانگاه امام رضا(ع)، ثبت اطلاعات دموگرافیک افراد و دیدگاه همراهان بیماران بر لزوم و چگونگی بیان خبر بد(از طریق پاسخ به پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن قبلا مورد تایید قرار گرفته است) ثبت شد. این پرسشنامه حاوی سوالاتی در مورد تمایل فرد به اطلاع یافتن از بیماری لاعلاج است. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، فیشر، تی و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: طبق نظر اغلب همراهان بیمار، بهتر است بیمار از خبر بد آگاه شود(6/88 درصد موارد فرد پاسخ دهنده و 5/66 درصد در صورت ابتلای نزدیکان)، بهتر است اگر بیمار نخواهد نباید اطلاعات به کس دیگری داده شود(74 درصد)، در هنگام گفتن خبر بد بستگان نیز حضور داشته باشند(5/62 درصد)، بهتر است، ابتدا بستگان در خصوص خبر مطلع شوند(54 درصد)، پزشک باید خبر بد را بگوید(53 درصد)، به صورت حضوری(5/84 درصد) و در مکان خلوت گفته شود(5/73 درصد) و میزان اطلاعات بسته به تمایل بیمار داده شود(65 درصد). هم‌چنین نظرات شرکت کنندگان در رابطه با میزان اطلاعات بسته به سن افراد(02/0=p)، در رابطه با محل اطلاع‌رسانی بسته به نسبت فامیلی(016/0=p)، در رابطه با شخص اطلاع دهنده نسبت به سطح تحصیلات(011/0=p) و محل سکونت(012/0=p) و در رابطه با نحوه اطلاع‌رسانی نسبت به شغل فرد(001/0=p) متفاوت بود.
نتیجه‌گیری: بیشتر افراد معتقد هستند که باید به بیمار در خصوص خبر بد اطلاع داده شود، اما روش ارایه آن نیز دارای اهمیت می‌باشد. با توجه به یافته‌های به دست آمده از مطالعه حاضر، شرایط خاصی که افراد مد نظر دارند مشخص شد، لذا با آموزش لازم به پزشکان در این خصوص، می‌توان سبب بهبود نحوه اطلاع دادن خبر بد به افراد و بیماران و کاهش آسیب‌های ناشی از آن شد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: سرطان، پزشکان، ارتباط بین پزشک و بیمار، مراقب بیمار |
|
|
متن کامل [PDF 1029 kb]
(286 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/10/10 | پذیرش: 1401/1/14 | انتشار: 1401/2/28
|
|
|
|
|
|
