:: دوره 27، شماره 3 - ( 2-1401 ) ::
جلد 27 شماره 3 صفحات 290-282 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر موضعی عصاره‌‌های آبی و الکلی تریاک بر ضایعات لیشمانیوز جلدی: مدل حیوانی موش‌های بالب سی
عبدالعلی مشفع1 ، پیمان حق پرست1 ، امین اله سعادت نیا2 ، نصیر عارف خواه 3
1- مرکز تحقیقات سلولی و ملکولی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
2- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
3- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران ، nassir162@gmail.com
چکیده:   (1097 مشاهده)
زمینه و هدف: به دلیل این که واکسن مؤثری علیه لیشمانیوز در دسترس نیست و هم‌چنین اعلام گزارش عوارض جانبی داروهای فعلی و پیدایش مقاومت به درمان در برخی نقاط جهان، محققان به دنبال ترکیباتی مؤثرتر و بدون عوارض و ارزان با ترکیبات طبیعی هستند. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین و بررسی اثر موضعی عصاره‌‌های آبی و الکلی تریاک بر ضایعات لیشمانیوز جلدی، مدل حیوانی موش‌های بالب سی بود.
 
روش بررسی:  در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر بالب سی در سنین 6 تا 8 هفتگی پس از تلقیح انگل در قاعده دم موش‌ها به آماستیگوت لیشمانیا ماژور آلوده شدند. موش‌های آلوده به طور تصادفی به 5 گروه شش تایی تقسیم گردیدند. دو گروه گیرنده عصاره های آبی و الکلی 10 درصد تریاک، یک گروه گیرنده گلوکانتیم(کنترل مثبت)، یک گروه بدون درمان(گروه شاهد) و گروه دیگر با پماد اوسرین درمان شدند. قبل از شروع درمان، قطر زخم‌ها اندازهگیری شد. درمان به صورت مالشی و روزی یک بار به مدت دو هفته صورت گرفت. پس از پایان دوره درمان، مجدداً در صورت ابقای زخم، قطر ضایعه اندازه‌گیری شد و با استفاده از آزمون آماری  تست تی زوجی، تحلیل واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی، نتایج تجزیه و تحلیل شدند.
 
یافته‌ها: آنالیز آماری تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های تحت درمان از نظر قطر زخم را نشان داد( 05/0p <). گروه تحت درمان با گلوکانتیم، کوچکترین قطر زخم را داشتند. اندازه زخم موش‌های تحت درمان‌های دیگر با عصاره‌های الکلی و آبی با غلظت10  درصد و پماد اوسرین، کوچکتر از موش های کنترل(دریافت کننده انگل بدون درمان) بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود(05/0p <).
 
نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که بر خلاف تأثیر عصاره‌های آبی و الکلی تریاک بر لیشمانیا ماژور در شرایط درون تنی، میانگین اندازه زخم موش‌های آلوده به لیشمانیا ماژور در مقایسه با گلوکانتیم اثر کمتری را نشان داد. 

 
 
واژه‌های کلیدی: عصاره‌های الکلی و آبی تریاک، لیشمانیازیس جلدی، موش بالب سی
متن کامل [PDF 868 kb]   (320 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: میکروبیولوژی
دریافت: 1400/8/28 | پذیرش: 1401/2/27 | انتشار: 1401/2/28



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 27، شماره 3 - ( 2-1401 ) برگشت به فهرست نسخه ها