|
مقایسه خودانگیختگی از دیدگاه قرآن و روانشناسی
|
زهرا کامکار1    ، سید حسین سید موسوی 2، سید محمود طباطبایی1 ، شیرعلی خرامین3 |
1- گروه معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، shmosavi@um.ac.ir
3- گروه روانشناسی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران |
|
|
چکیده: (1789 مشاهده) |
زمینه و هدف: انگیزش درونی یا خودانگیختگی از نیازهای روان شناختی و تلاش‌های مبتنی بر فطرت در جهت رشد، حاصل می‌شود. وقتی افراد به صورت درونی، با انگیزه باشند به خاطر علاقه و لذتی که از چالش درونی خود می‌برند، اقدام به فعالیت‌های خاص می‌کنند و بر اساس این انگیزه رفتار می‌نمایند. لذا هدف از این تعیین و مقایسه خودانگیختگی از دیدگاه قرآن و روانشناسی بود.
روش بررسی: برای انجام این مطالعه توصیفی‌ـ تحلیلی، با روش کتابخانه‌ای در ســـال1399 انجام شد. این مطالعه با استفاده از دیدگاه‌های مشاوره‌ای قرآن پژوهان و روانشناسان به تطبیق و تدوین مباحث پرداخته است.
یافته‌ها: انگیزش درونی خلاقیت را افزایش می‌دهد، فرد زمانی خیلی خلاق می‌شود که احساس کند عمدتاً به وسیله علاقه، خشنودی، رضایت و چالش خود تکلیف دارد نه با فشارهای بیرونی. از آنجایی که جامعه ایده‌آل و پیشرو جامعه‌ای است که در آن افراد در هر جایگاهی دارای انگیزش‌های درونی برای انجام مسئولیت‌های خود می‌باشند، اهمیت توجه به خودانگیختگی در افراد روشن می‌گردد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که هر دو حوزه قرآن و روانشناسی بر انگیزش درونی تأکید داشته است، هرچند در حوزه روانشناسی عوامل مادی و فیزیولوژیکی و شاخص‌های قابل اندازه‌گیری زیر بنای بحث انگیزش می‌باشد. در روانشناسی مفهوم خودانگیختگی به صورت مفاهیم و سازه‌های اختصاصی از قبیل؛ انگیزش، انگیزه، نیاز، محرک و هدف به کار رفته است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن، روانشناسی، خودانگیختگی، فطرت |
|
|
متن کامل [PDF 769 kb]
(317 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1400/2/9 | پذیرش: 1400/6/17 | انتشار: 1400/6/28
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
