|
تأثیر کابرگولین بر روی سیمای بالینی و ایمونولوژیک در آرتریت روماتوئید القا شده در رتهای نر ویستار
|
اسماعیل شفتالود1    ، سید میثم ابطحی فروشانی 2، نوروز دلیرژ1 |
1- گروه میکروب‌شناسی،دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
2- گروه میکروب‌شناسی،دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران ، : sm.abtahi@urmia.ac.ir |
|
|
چکیده: (3624 مشاهده) |
زمینه و هدف: به اثرات ضدالتهابی آگونیست‌های دوپامینی D2 در برخی از بررسی‌ها اشاره شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات تجویز کابرگولین(به عنوان آگونیست قوی گیرندههای D2) بر روی سیمای بالینی و پاسخ‌های ایمنی در آرتریت روماتوئید(RA) القا شده در رتهای ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، جامعه مورد مطالعه شامل 40 رأس رت نر ویستار با محدوده وزنی 160 تا 180 گرم بود. حیوان‌ها به صورت تصادفی در چهار گروه 10 تایی شامل گروه کنترل(سالم)، گروه مبتلا به RA و درمان شده با PBS، گروه مبتلا و درمان شده با کابرگولین(50 میکروگرم بر کیلوگرم؛ خوراکی) و در نهایت گروه مبتلا درمان شده با پردنیزولون(10ـ میلی‌گرم بر کیلوگرم خوراکی) قرار گرفتند. تغییرات شدت بیماری و تغییرهای دما به صورت سه روز در میان ثبت گردید. کلیه درمانها از روز هفتم پس از القا و مشاهده علایم التهاب کف پا در تمامی‌رتها آغاز گردید. در انتها سرم رت‌ها به منظور سنجش سطوح نیتریک اکساید(شیوه گریس)و میلوپراکسیداز( ارزیابی توان احیای احیای پراکسید هیدورژن)جداسازی شد. سلولهای طحالی نیز به منظور ارزیابی شدت تکثیر لنفوسیتی(به شیوه احیایMTT)، شدت انفجار تنفسی(به شیوه احیایNBT) و قابلیت فاگوسیتوز نوترال رد در شرایط استریل جدا شدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری کروسکالوالیس و آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌‌ها: کابرگولین به صورت برابر با پردنیزولون منجر به کاهش شدت بیماری و میزان ادم کف پا شد(15/0=p). درمان با هر دو تیمار موجب کاهش سطوح نیتریک اکساید(0001/0=p) و میلوپراکسیداز سرمی(0001/0=p)، شدت قابلیت انفجار تنفسی سلولهای فاگوسیت کننده طحال(002/0=p) و شدت تکثیر لنفوسیت‌های طحالی (02/0=p). در رتهای تحت درمان نسبت به رتهای مبتلا و بدون درمان شد. در مورد کاهش شاخص تکثیر لنفوسیتی پردنیزولون قوی‌تر از کابرگولین عمل نمود(001/0=p)، در عوض کابرگولین به طور مؤثری موجب کاهش قابلیت انفجار تنفسی شد(002/0=p). هم‌چنین کابرگولین در کاهش سطوح افزایش یافته برداشت رنگ نوترال رد در سلولهای فاگوسیتیک طحالی در رتهای مبتلا نسبت به پردنیزولون به طور معنی‌داری مؤثرتر عمل نمود(01/0=p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مناسب مطالعه در مدل حیوانی، استفاده از داروی کابرگولین به عنوان یک رهیافت سودمند در کنترل بیماری RA در انسان مطرح می گردد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: آرتریت روماتوئید، کابرگولین، پردنیزولون، رت ویستار. |
|
|
متن کامل [PDF 421 kb]
(734 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ایمونولوژی
دریافت: 1397/12/15 | پذیرش: 1397/12/15 | انتشار: 1397/12/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
