[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
بانک ها و نمایه نامه ها::
فرم پیش نیاز ارسال مقاله::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
بانک ها و نمایه ها
DOAJ
GOOGLE SCHOLAR
..
:: دوره 28، شماره 1 - ( 1-1402 ) ::
جلد 28 شماره 1 صفحات 42-31 برگشت به فهرست نسخه ها
بررسی تأثیر آموزش بر میزان فعالیت جسمانی زنان سالمند بر اساس مدل قصدرفتاری
فاطمه شالودگی1 ، افشین بهمنی 2، پروانه تیموری1 ، فردین غریبی3
1- گروه بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- گروه بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، a_bahmani59@yahoo.com
3- مدیریت بودجه، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده:   (867 مشاهده)
زمینه و هدف: کم تحرکی و عدم انجام فعالیت جسمانی یکی از مشکلات دوران سالمندی در دنیای امروز است. با در نظرداشتن نیازهای خاص دوران سالمندی توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و کیفیت زندگی در سالمندان امر بسیار مهمی است. هدف از این مطالعه تعیین و بررسی تأثیر مداخله آموزشی بر میزان فعالیت جسمانی زنان سالمند بر اساس مدل قصدرفتاری بود.

روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با استفاده از روش پیش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در سال 1400 بر روی زنان سالمند بالای 60 سال در شهر سنندج انجام شد. مشارکت کنندگان به روش تصادفی سیستماتیک در دو گروه مداخله(30 نفر) و کنترل(30 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و سازه‌های تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده و هم‌چنین پرسشنامه بین‌المللی فعالیت جسمانی بود. نحوه آموزش در گروه مداخله شامل؛ آموزش چهره به چهره و پرسش و پاسخ بوده که در طول 4 جلسه 45 دقیقه‌ای برگزار شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری گلموگروف اسمیرونوف، کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
 
یافته‌ها: میانگین سن شرکت کنندگان در گروه مداخله0/7 ± 6/70 و گروه کنترل 2/8±9/73 بود. یافته‌ها نشان داد مقایسه میانگین نمرات؛ سازه‌های نگرش، نرم‌های انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصدرفتاری در گروههای مداخله و کنترل بعد از مداخله آموزشی تفاوت آماری معنی‌دار مشاهده گردید(0001/0=p). هم‌چنین میزان پرداختن به فعالیت جسمانی در سالمندان گروه مداخله به طورمعنی‌داری پس از انجام مداخله آموزشی افزایش یافت(0001/0=p).

نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده با تأثیر بر ابعاد کنترل، نگرش، قصد رفتاری، هنجارذهنی و آگاهی سالمندان سبب افزایش فعالیت جسمانی در زنان سالمند شده است.

 
واژه‌های کلیدی: سالمند، فعالیت جسمانی، تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده
متن کامل [PDF 330 kb]   (256 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آموزش بهداشت
دریافت: 1401/2/21 | پذیرش: 1401/10/4 | انتشار: 1401/10/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shaloodegi F, Bahmani A, Timori P, Gharibi F. Investigating the Effect of iInstructional Intervention on the Amount of Physical Activity of Elderly Women Based on the Behavioral Intention Model. armaghanj 2023; 28 (1) :31-42
URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-3306-fa.html

شالودگی فاطمه، بهمنی افشین، تیموری پروانه، غریبی فردین. بررسی تأثیر آموزش بر میزان فعالیت جسمانی زنان سالمند بر اساس مدل قصدرفتاری. ارمغان دانش. 1402; 28 (1) :31-42

URL: http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-3306-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 28، شماره 1 - ( 1-1402 ) برگشت به فهرست نسخه ها
ارمغان دانش Armaghane Danesh
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 38 queries by YEKTAWEB 4645