زمنیه و هدف: آسیب نخاعی حاد نوعی آسیب مخرب است که نقص های حرکتی و حسی را بدنبال دارد و موجب کاهش کیفیت و امید به زندگی در بیماران می شود. پیوند سلول های بنیادی می تواند یکی از استراتژی های درمانی محسوب شود. مغز استخوان منبع غنی از سلول های بنیادی بوده که قادر به تمایز به انواع سلول ها می باشد. در این مطالعه، سلول های بنیادی مغز استخوان در مدل ضایعه ی نخاعی در موش پیوند زده شده و عملکرد حرکتی جهت بررسی تاثیر روش درمانی، مورد ارزیابی قرار گرفته است.

روش بررسی: سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان از 3 سر موش جدا گردید. سپس 36 سر موش به طور تصادفی در سه گروه کنترل، شم و تجربی گروه بندی شدند. موش های گروه شم توسط مدل فشاری دچار آسیب نخاعی شدند. در گروه سوم، یک روز پس از آسیب، سلول های بنیادی به میزان 200.000 در پاساژ سوم به صورت داخل وریدی تزریق شد. بهبود رفتارهای حرکتی حیوان با روش نمره دهی Toyama Mouse Score (TMS) در 1، 2، 3، 4 و 5 هفته بعد از آسیب مورد بررسی قرار گرفت. داده های این مطالعه با آزمون های آماری تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی و با استفاده از نرم افزارهای گراف پد و SPSS تجزیه و تحلیل شدند. اختلاف داده ها در سطح 05/0 >p معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته ها: نمره TMS در هر دو  گروه پیوند سلولی (تجربی ) و ضایعه ( شم ) نسبت به گروه کنترل پایین تر بود، در حالیکه در گروه تجربی  نسبت به گروه شم بالاتر بود که در پایان هفته پنجم، این اختلاف در بین این دو گروه معنی دار بود.

نتیجه گیری: افزایش نمره TMS در آسیب نخاعی حاد نشان داد که پیوند سلولی می تواند به بهبود عملکرد حرکتی بعد از آسیب نخاعی کمک نماید.