TY - JOUR T1 - Effects of ω3 on Serum Level of Malondialdehyde and Homocysteine in Type 2 Diabetic Patients TT - تأثیر اسیدهای چرب امگاـ3 بر سطح سرمی هموسیستئین ومالون‌دی‌آلدهید در بیماران دیابتی نوع 2 JF - yums-armaghan JO - yums-armaghan VL - 12 IS - 4 UR - http://armaghanj.yums.ac.ir/article-1-664-fa.html Y1 - 2008 SP - 45 EP - 53 KW - KEYWORDS:Type II Diabetes Melitus N2 - چکیده: مقدمه و هدف: دیابت یکی از علت‌های مرگ و میر در جهان است و حدود 5/2 تا 3 درصد مردم جهان به این بیماری مبتلا هستند. عوارض ناشی از آترواسکلروز در افراد دیابتی3 تا 7 برابر بیشتر از افراد غیر دیابتی است. استرس اکسیداتیو نقش مهمی در ایجاد این عوارض دارد و همچنین نتایج مطالعات نشان داده‌اند که 10 درصد خطرات بیماری‌های عروق کرونر را می‌توان به بالا بودن سطح هموسیستئین پلاسما نسبت داد. در برخی از مطالعات گزارش شده است که مصرف اسید چرب امگاـ3 در معالجه تعدادی از بیماری‌ها از جمله دیابت نقش دارند،لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر اسیدهای چرب امگاـ3 بر سطح سرمی هموسیستئین ومالون‌دی‌آلدهید در بیماران دیابتی نوع 2 انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور بر روی 81 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو از میان بیماران مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران است که در تهران در سال 1385 انجام گرفت. افراد به صورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده امگاـ3 (41 نفر) و یا دریافت کننده دارونما(40 نفر) تقسیم شده و به مدت 8 هفته این مکمل‌ها را مصرف کردند. نمونه‌های خون ناشتا در شروع و پایان هفته هشتم جمع‌آوری شد. اندازه‌گیری مالون‌دی‌آلدهید جهت بررسی پراکسیداسیون چربی‌ها از روش تیوباربیتوریک اسید انجام شد و اندازه‌گیری هموسیستئین به روش آنزیماتیک سایکلینگ با دستگاه اتوآنالایزر هیتاچی انجام گرفت. آنالیز دریافت مواد مغذی با استفاده از نرم‌افزارFPII انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های آماری تی زوجی و مستقل آنالیز گردید. یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن، طول مدت ابتلا به دیابت، نمایه توده بدن و دریافت‌های غذایی در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری را نشان ندادند. مقدار مالون‌دی‌آلدهید در گروه مداخله پس از انجام مداخله کاهش یافت که تفاوت آماری معنی‌داری را نسبت به گروه کنترل نشان نداد، اما کاهش سطح هموسیستئین در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل، از نظر آماری معنی‌دار بود(0001/0=p ). نتیجه‌گیری: نتایج حاصل نشان داد که دریافت مقدار 3 گرم امگاـ3 به صورت روزانه و به مدت 2 ماه موجب کاهش سطح هموسیستئین سرم خواهد شد، اما روی پراکسیداسیون لیپیدی تأثیر آماری معنی‌داری ندارد. واژه‌های کلیدی: دیابت نوع دو، اسیدهای چرب امگاـ3 ، هموسیستئین، مالون‌دی‌آلدهید M3 ER -