---

چکیده زمینه و هدف: در دهه‌های اخیر درمان نامناسب آنتی بیوتیکی منجر به ظهور سویه‌های مقاوم به متی سیلین و ونکومایسین شده است. از آنجا که استافیلوکوکوس اورئوس از منابع مهم ایجاد عفونت و انتقال به وسیله کارکنان بیمارستان‌ها است، هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از کارکنان بیمارستان‌های جهرم بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی‌ـ مقطعی در سال ۱۳۹۱، تعداد ۳۹۷ نمونه از ناحیه قدامی بینی کارکنان درمانی و خدماتی بیمارستان‌های جهرم به وسیله سواب استریل جمع آوری و بعد از تعیین هویت باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به وسیله تست‏های بیوشیمیایی و میکروبیولوژی، الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‌های جداشده به روش دیسک دیفیوژن برای ۱۳ نوع آنتی‏بیوتیک بررسی شد. برای سویه‌های مقاوم به متی‏سیلین در روش دیسک دیفیوژن(قطرهاله بیشتر از میلی‌متر)، حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC)نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین‏، تیکوپلانین، لینزولید و سینرسید به روش E-testتعیین گردید. داده‌ها با آزمون‌های آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه ۳/۱۱ درصد افراد، ناقل استافیلوکوکوس اورئوس در بینی بودند. به طوری که ۹۰ درصد از آنها کارکنان درمانی و ۱۰ درصد کارکنان خدماتی بودند. بیشترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های سیپروفلوکساسین، ریفامپین، لینزولید و سینرسید (۱/۹۱ درصد) و کمترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های پنی‏سیلین (۷/۴ درصد) مشاهده شد. از ۹ سویه مقاوم به متی‏سیلین، یک ایزوله مقاوم به ونکومایسین و ۲ ایزوله مقاوم به تیکوپلانین و لینزولید بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به این که سویه‌های جداشده از کارکنان به اکثر آنتی‏بیوتیک‏های رایج در درمان عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاومت نشان دادند، شناسایی و درمان این کارکنان درمانی و خدماتی می‌تواند از افزایش عفونت‌های بیمارستانی ناشی از سویه‌های مقاوم جلوگیری نماید. واژه‌های کلیدی: استافیلوکوکوس اورئوس، کارکنان بیمارستان، مقاومت آنتی‏بیوتیکی