آقای فرهاد جهانگیری، دکتر جواد کریمی، محسن رازانی، دکتر مهدی روزبهانی،
دوره ۲۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس(ام اس) یک بیماری مزمن پیشرونده است که میتواند به سبب تحمیل ناتوانی جسمانی و درد مزمن، نقش مؤثری بر وضعیت روانشناختی این افراد داشته باشد. لذا هدف از مطالعه تعیین و بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت بر فاجعهسازی و پذیرش درد در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.
روش بررسی: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی می‌باشد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیه بیماران ام‌اس شهرستان بروجرد ثبت شده در انجمن ام اس در سال ۱۴۰۱ بودند، در این پژوهش ۵۰ نفر به صورت داوطلبانه مشارکت داشتند و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. جلسات گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت شامل ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای بود که به صورت یکبار در هفته برای گروه مداخله برگزار شد، اما گروه کنترل در طول این دوران هیچ مداخلهای دریافت نکرد. در این پژوهش از مقیاس فاجعه سازی درد(PCS) و پرسشنامه پذیرش درد مزمن ـ تجدید نظر شده(CPAQ-R) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس، کای دو، شاپیروویلک، رگرسیون، لون، کرویت موچلی، آنوا و تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد که مداخله در طول زمان بر متغیرهای فاجعهسازی درد(۰۰۷/۰=p، ۳۴۷/۵=F) و پذیرش درد(۰۰۱/۰=p، ۴۴۶/۳۰=F) معنی‌دار بوده است. در واقع نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که در گروه درمانی تغییرات بین پیشآزمون و پسآزمون (۰۰۱/۰=p) و پیشآزمون و پیگیری(۰۰۱/۰=p) در متغیرهای فاجعهسازی درد و پذیرش درد تفاوت معنی‌دار داشته است، اما بین پسآزمون و یپگیری تفاوت معنی‌داری مشاهده نشده است که نشان دهنده ثبات اثر درمان در طول زمان بوده است. در گروه کنترل هیچ تفاوت معنی‌داری در مراحل سنجش مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: در مجموع میتوان نتیجه گرفت که درمان پذیرش و تعهد با تمرکز بر شفقت نقش مؤثری بر کاهش فاجعهپنداری درد و افزایش پذیرش درد در بیماران ام‌اس داشته است.
