دکتر ایرج امیری، دکتر رضا محمودی، دکتر هوشنگ بابالحوائجی، دکتر نسرین شیخ، رضوان نجفی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۶ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: مطالعات نشان دادهاند که برخی از عوامل محیطی و تغذیهای میتوانند با ایجاد اثرات منفی بر روی اسپرماتوژنز منجر به ناباروری مرد گردند. کارنیتین از عواملی است که نقش مهمی در تحرک اسپرم دارد، لذا کمبود آن میتواند قدرت باروری مرد را کاهش دهد. هدف از این مطالعه تعیین تأثیر تجویز خوراکی ۷۵۰ میلیگرم کارنیتین در روز بر پارامترهای اسپرم مردان مبتلا به آستنواسپرمی با علت ناشناخته بود.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت قبل و بعد در مرکز ناباروری فاطمیه همدان در سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۶ بر روی ۴۰ بیمار مبتلا به آستنواسپرمی تحت درمان با ۷۵۰ میلیگرم کارنیتین در روز با روش نمونهگیری تصادفی انجام شد و نمونه اسپرمهای آنها قبل و پس از درمان از نظر پارامترهای اسپرم بررسی شد. دادههای جمعآوری شده با استفاد از نرمافزار SPSS و آزمون تی زوجی آنالیز گردید.
یافتهها: نتایج نشان داد که درمان با کارنیتین به طور معنیداری موجب افزایش تعداد کل اسپرمها و بهبود مورفولوژی آنها و نیز افزایش معنیدار تحرک کلی و حرکت پیشرونده سریع اسپرمهای افراد تحت درمان میگردد(۰۵/۰p<).
نتیجهگیری: مصرف کارنیتین به مقدار ۷۵۰ میلیگرم در روز باعث بهبود برخی از پارامترهای اسپرم نظیر تعداد، مورفولوژی و تحرک اسپرمها در مردان نابارور میشود .
واژههای کلیدی: کارنیتین، ناباروری مرد، آستنواسپرمی