دکتر سید مصطفی جزایری شوشتری ، دکتر رحمتاله حافظی، دکتر سیروس عزیزی، دکتر اسداله امانالهی ،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده :
مقدمه و هدف: یکی از روشهای درمانی سندرم تونل کارپ، تزریق مواد بیحسی موضعی و کورتیکواستروئید میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر کرم لیدوکائین و پریلوکائین با تزریق متیل پردنیزولون استات در مچ دست بر کاهش درد مبتلایان به سندرم تونل کارپ است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و در درمانگاههای طب فیزیکی و توانبخشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال ۱۳۸۶ انجام گردید. ۶۵ نفر از مراجعه کنندگان که از نظر بالینی و الکترودیاگنوز دچار سندرم تونل کارپ با شدت خفیف تا متوسط بودند، انتخاب گردیدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه درمانی تحت درمان با کرم موضعی لیدوکائین و پریلوکائین و تزریق یک واحد (۴۰ میلیگرم) متیل پردنیزولون استات در مچ دست قرارگرفتند. برای ارزیابی بیماران و تعیین شدت درد آنها از معیار سنجش بینایی استفاده شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون مجذور کای آنالیز شدند.
یافتهها: میانگین شدت درد قبل، پس از درمان و۴ هفته پس از آن در گروه تحت درمان با کرم موضعی لیدوکائین و پریلوکائین ۹۸/۰±۸/۵، ۸۲/۰± ۷/۰ و ۲/۱± ۱/۲ و در گروه تحت درمان با متیل پردنیزولون استات ۱± ۷/۵، ۵/۱±۴/۲ و ۴/۱± ۶/۱ بود( ۰۰۱/۰p< ).
نتیجهگیری: کرم لیدوکائین و پریلوکائین باعث کاهش درد ناشی از سندرم تونل کارپ میگردد و میتواند به عنوان یک روش مناسب و غیر تهاجمی برای کاهش علایم سندرم تونل کارپ با شدت خفیف تا متوسط مورد استفاده قرار گیرد.
واژههای کلیدی: لیدوکائین و پریلوکائین(املا)، متیل پردنیزولون استات، سندرم تونل کارپ