لیلا نیکروز، مهرزاد جعفری برمک، محسن نغماچی، حمیدرضا غفاریان شیرازی، نسرین دهقانی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: سوختگی باعث ناتوان کردن افراد برای مدت کوتاه یا طولانی شده و ظاهر پوست را نامناسب می‌نماید. توجه محققین به عناصر گیاهی دارای تانن در درمان زخم‌های سوختگی جلب شده است. هدف این مطالعه مقایسه اثر مقایسه اثر عصاره آبی جفت بلوط و سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم سوختگی در موش صحرایی نر بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۶۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به ۵ گروه مساوی تقسیم شدند. مدت ۲۴ ساعت بعد از ایجاد سوختگی درجه ۲ ، جهت درمان برای گروه اول ازکرم سیلور سولفادیازین یک درصد، گروه‌های دوم، سوم و چهارم از عصاره‌های آبی جفت ۱، ۴، ۷ درصد و گروه شاهد ازسرم فیزیولوژی استفاده شد. بعد از مدت زمان ۳۰ و ۶۰ روز، موش‌ها بیهوش و بافت پوست آسیب دیده برداشته شد و به محلول فرمالین ۱۰ درصد منتقل شدند، بعد از پردازش بافتی و رنگ‌آمیزی با هماتوکسیلین‌ـ ائوزین، ساختار پوست با میکروسکوپ نوری بررسی شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: ضخامت اپیدرم و درم پوست و کاهش سطح سوختگی در گروه‌های دریافت کننده عصاره آبی جفت ۱، ۴ و ۷ درصد و سیلور سولفادیازین در مقایسه با گروه شاهد افزایش معنی‌داری داشت(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که کرم سیلور سولفادیازین ۱ درصد در مقایسه با عصاره آبی جفت بلوط سبب مهار بیشتر ترمیم پوست می‌شود.
واژه‌های کلیدی: سوختگی، عصاره جفت، سیلور سولفادیازین،موش صحرایی
