چکیده:

زمینه و هدف: شیوع چاقی و اضافه وزن و عوامل مؤثر بر آن در دختران دانش‎آموز شهر یاسوج به درستی مشخص نیست. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین شیوه زندگی با شیوع چاقی و اضافه وزن دختران دانش‎آموز ۷ تا ۱۲ سال شهر یاسوج بود.

روش بررسی: این پژوهش مقطعی، تحلیلی ـ توصیفی روی ۳۵۲ دانش‏آموز دختر ۱۲ـ۷ شهر یاسوج که از طریق نمونه‎گیری تصادفی خوشه‎ای چند مرحله‎ای انتخاب شدند، انجام شد. قد و وزن آزمودنی‎ها به روش استاندارد اندازه‎گیری و نمایه توده بدن (BMI) محاسبه شد. آزمودنی‎های با BMI بالاتر از صدک ۹۵ و بر اساس استاندارد مرکز کنترل بیماری‎ها(CDC) برای سن و جنسیت به عنوان چاق و با BMI صدک ۸۵ تا ۹۵ به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته شدند. وضعیت خانوار و شیوه زندگی آزمودنی‎ها به وسیله پرسشنامه استاندارد بیک تعیین شد. داده‌ها با استفاده از  آزمون آماری ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‎ها: شیوع چاقی، اضافه وزن و کمبود وزن در دانش‎آموزان ۷ تا ۱۲ ساله به ترتیب ۵/۶، ۱/۲۲ و ۳/۱۳ درصد بود. در گروه سنی ۷ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با نمایه توده بدن والدین، در گروه سنی ۸ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با نحوه رفت و آمد تا مدرسه، در گروه سنی ۹ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با مصرف غذاهای آماده و چیپس و پفک، در گروه سنی ۱۰ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با تحصیلات پدر، مصرف نوشابه و کلاس‎های فوق برنامه ورزشی، در گروه سنی ۱۱ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با تحصیلات پدر، نمایه توده بدن پدر، تماشای تلویزیون، مصرف غذاهای آماده، چیپس و پفک  و نوشابه و ساعات ورزش در مدرسه و در گروه سنی ۱۲ سال نمایه توده بدن دانش‎آموزان با نمایه توده بدن پدر و ساعت‌های تماشای تلویزیون ارتباط معنی‎داری داشت(۰۵/۰>p). در مجموع، نمایه توده بدن دانش‏آموزان با ساعت پرداختن به فعالیت‎های ورزشی ارتباط منفی و معنی‎دار و با مصرف غذاهای آماده و نمایه تودن بدن پدر ارتباط مستقیم و معنی‎دار داشت(۰۵/۰>p). از طرف دیگر، ارتباط معنی‎‎داری بین نمایه توده بدن آزمودنی‎ها با میزان پیاده‎روی از منزل تا مدرسه، نوبت تولد، بعد خانوار، سطح تحصیلات والدین، نمایه توده بدن مادر و زمان فعالیت‎های نشسته مشاهده نشد.

نتیجه‏گیری: از آنجا که میزان پرداختن به فعالیت‎های ورزشی و میزان مصرف غذاهای آماده عوامل مؤثری در تعیین نمایه توده بدن دانش‎آموزان دختر ۷ تا ۱۲ سال شهر یاسوج است، بنابراین، لزوم تحرک بیشتر و اصلاح الگوی غذایی مورد تأکید قرار می‎گیرد.

چکیده

زمینه و هدف: در حال حاضر، سبک زندگی ایرانیان به ویژه کودکان در حال تغییر می­باشد که می­تواند بر افزایش بیماری‌های            قلبی ـ عروقی تأثیر بگذارد. مطالعه‌ها نشان می­دهد روش­های مختلف تمرینی جزء مهم­ترین عوامل تأثیرگذار بر عوامل خطر                 قلبی ـ عروقی هستند. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات عوامل خطر متابولیکی قلبی‌ـ عروقی متعاقب هشت هفته تمرین‌های استقامتی، مقاومتی و ترکیبی در کودکان چاق غیر فعال ۱۲ـ ۸ سال بود.

روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع میدانی و به صورت نیمه تجربی بود. ۶۰ کودک پسر چاق (سن: ۸-۱۲ سال و BMI بین ۳۵ـ ۳۰ کیلوگرم بر مجذور قد بر اساس نرم سازمان بهداشت جهانی) به صورت تصادفی و هدفمند به چهار گروه ۱۵ نفری شامل فعالیت ورزشی استقامتی، فعالیت ورزشی مقاومتی، فعالیت ورزشی ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین‌های ورزشی چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شد. برای ارزیابی متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با داده­های تکراری و یک طرفه استفاده گردید.

یافته­ها: یافته­ها نشان داد پس از سه نوع تمرین‌های ورزشی، میزان BMI، کلسترول تام، تری­گلیسیرید، LDL، VLDL و مقاومت انسولینی در گروه­های تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­داری نشان دادند(۰۰۰۱/۰P=). میزان HDL و آدیپونکتین سرمی‌در گروه­های تجربی نسبت به گروه کنترل بعد از تمرین‌های مختلف افزایش معنی­داری نشان دادند(۰۰۰۱/۰ .(P=

نتیجه‌گیری: تمرین های ورزشی به کار گرفته در این تحقیق به ویژه تمرین استقامتی دارای اثربخشی بوده و توصیه می شود جهت پیشگیری و کاهش شیوع بیماری­های قلبی ـ عروقی و اختلالات مربوط به چاقی در کودکان چاق غیرفعال استفاده گردد.