زمینه و هدف: سرطان‌ها یکی از عوامل کشنده در جهان پس از بیماری‌های قلبی ـ عروقی می‌باشند. سرطان کولورکتال سومین بدخیمی‌شایع در جهان است. این سرطان دومین علت مرگ در آمریکا می‌باشد. در ایران نیزیکی از سرطان‌های شایع دستگاه گوارش  می‌باشد. هدف از این مطالعه برآورد میزان بقای بیماران سرطان کولورکتال در استان چهار محال و بختیاری بود.

روش بررسی :  این یک مطالعه‌ مشاهده‌ای از نوع تحلیلی بوده است، که به روش طولی و مطالعه بقاء  انجام شده است. جامعه  مورد بررسی شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که در استان چهاربختیاری ساکن هستند می‌باشد. با مراجعه به مرکز ثبت سرطان استان چهار محال و بختیاری تمام موارد سرطان کولورکتال در سال‌های ۱۳۹۰ـ۱۳۸۰ به روش سر شماری وارد مطالعه شدند، تعداد ۴۵۲ مورد به دست آمد. با مراجعه به مرکز ثبت مرگ و میر این استان زمان دقیق مرگ آنها استخراج شد.  روش آماری حد حاصل ضرب کاپلان مایر استفاده شد و هم‌چنین برای مقایسه توابع بقاء در زیر گروه‌های مختلف از آزمون‌های رتبه لگاریتمی ‌یا آزمون تعمیم یافته ویلکاکسون (گهان، برسلو) استفاده شد.

یافته: از مجموع ۴۵۲ بیمار مبتلا به سرطان کولورکتالی که در طی یک دوره ۱۰ ساله جمع‌آوری شده‌اند، ۲۳۲ نفر( ۳/۵۱ درصد ) مرد و ۲۲۰ نفر( ۷/۴۸ درصد ) زن بودند. میانگین سنی افراد مبتلا به سرطان کولورکتال۹۹/۱۹± ۱۲/۵۹ سال و میانه سنی افراد نیز ۶۰ سال بوده است. احتمال بقای ۱ و ۵ و ۱۰ ساله در آنها به ترتیب معادل ۷/۸۵ ، ۹/۷۱ و ۵/۵۲ درصد محاسبه شد و هم‌چنین میانه بقا  نیز ۲۶/۰±۴۴/۸ سال برآورد شد.

نتیجه‌گیری: با این که میزان بقای سرطان کولورکتال در استان چهار محال و بختیاری در حد مطلوب می‌باشد با توجه به این که عوامل زیادی این میزان را تحت تأثیر قرار می‌دهند نیاز به مطالعه‌ای جهت شناسایی عوامل پیش‌آگهی کننده بر روی آن می‌باشد.

 زمینه و هدف: آنژیوژنز با رشد تومور و متاستاز سلول‌های توموری مرتبط است، هم‌چنین این فرآیند در ارتباط مستقیم با تولید نیتریک اکساید است. هدف از این مطالعه تأثیر عصاره هیدروالکلی گل بابونه بر بقای سلولی و میزان تولید نیتریک اکساید در رده سلولی   HT۲۹سرطان کولورکتال انسان بود.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد ۱۰^۴ سلول از رده سلول سرطانی HT۲۹  در فلاسک‌های کشت T۲۵ کشت داده شدند. شرایط کشت، شامل محیطRPMI۱۶۴۰ حاوی ۱۰درصد FBSبوده که ۱۰۰ واحد در میلی‌لیتر پنی‌سیلین، ۱۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر استرپتومایسین به آن اضافه شده است. سلول‌ها در دمای ۳۷ درجه سانتی‌گراد و  اتمسفر مرطوب با ۵%  ‍دی‌اکسید کربن در پلیت‌های ۹۶ خانه انکوبه شدند. سپس سلول­ها در فاز نمایی رشد به گروه­های کنترل و تیمار تقسیم شدند. سلول‌ها با دوز های مختلف عصاره گل بابونه(۲۶۰۰ ، ۲۲۰۰، ۱۸۰۰، ۱۴۰۰، ۱۰۰۰ میکرو گرم در میلی لیتر محیط کشت) و اوستین(۱۰۰ ،۲۰۰ ،۳۰۰ میکروگرم در میلی‌لیتر) تیمار شدند. توان زیستی سلول‌ها و هم‌چنین آزادسازی نیتریک اکساید از سلول‌های سرطانی به ترتیب از طریق سنجش تترازولیوم(MTT) و واکنشگر گریس اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج حاصل از این مطالعه اثر مهاری عصاره گل بابونه و اوستین را بر آزادسازی نیتریک اکساید در رده HT۲۹ نشان داد. هم‌چنین آزمونMTT نشان داد که اثرات مهاری بر روی رشد و تکثیر رده سلولی عصاره گل بابونه و داروی اوستین وابسته به زمان و غلظت است. بیشترین میزان مرگ سلولی در بالاترین غلظت اوستین(۳۰۰میکروگرم در میلی‌لیتر) پس از ۴۸ساعت تیمار مشاهده شد. IC۵۰ عصاره پس از ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت به ترتیب ۱۸۸۱ و ۱۶۶۹ میکروگرم در میلی‌لیتر بود. بیشترین مهار تولید نیتریک اکساید در غلظت ۲۶۰۰میکروگرم در میلی لیتر ایجاد شد.

نتیجه‌گیری:  هیدرو الکلی گل بابونه اثر مهاری بر رشد و تکثیر رده سلولی HT۲۹ دارد. تولید نیتریک اکساید به وسیله سلول‌های  HT۲۹ پس از تیمار به وسیله عصاره و داروی اوستین کاهش یافت. این اثر با مهار آنژیوژنژ رابطه مستقیم داشته و اثر ضدمتاستازی عصاره را نشان می دهد.