سید مصطفی پوریحیی، داود نظرپور، پریسا ملک زاده ترکمانی، رضا داورنیا،
دوره ۲۵، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: مادران کودکان مبتلا به سندروم داون با چالشهایی در مراقبت از فرزندان خود مواجه هستند که باعث کاهش میزان شادکامی آنها می شود. هدف از این پژوهش تعیین و بررسی تأثیر روان‌درمانی مثبت‌نگر بر شادکامی مادران کودکان مبتلا به سندروم داون بود.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با بهره‌گیری از طرح پیش‌آزمون‌ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را مادران کودکان مبتلا به سندروم داون مراجعه کننده به مرکز جامع توانبخشی نوید عصر شهر تهران در سال ۱۳۹۶ تشکیل دادند، نمونه‌ها ۴۰ نفر از مادران بودند که به شیوه هدف‌مند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان هر دو گروه در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه شادکامی آکسفورد را تکمیل نمودند. جلسه‌های روان‌درمانی مثبت‌نگر در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای به شیوه گروهی و هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش برگزار شد، اما آزمودنیهای گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری، کولموگروف ـ اسمیرنوف و لوین تجزیه وتحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات شادکامی آزمودنیهای گروه آزمایش در مرحله پیش‌آزمون ۳۸/۶± ۹۵/۳۹ و در مرحله پس‌آزمون۱۰/۹± ۴۵/۵۹ بود. در گروه کنترل نیز میانگین و انحراف‌معیار نمرات شادکامی قبل از مداخله۰۶/۶± ۲۰/۴۰ و بعد از مداخله ۲۲/۷± ۶۵/۳۸ بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون، بین میانگین گروه آزمایشی و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی روان درمانی مثبت‌نگر در افزایش شادکامی آزمودنیهای تحت مداخله است(۷۶/۹۵=F، ۰۱/۰>p).
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش تأثیر روان‌درمانی مثبت‌نگر در بهبود شادکامی مادران کودکان مبتلا به سندروم داون را مورد تأیید قرار داد. نتایج بر اهمیت کاربرد این مداخله بر علایم روانشناختی مادران کودکان مبتلا به سندروم داون و ارایه افقهـای جدیـد در مداخلات بالینی تأکید دارد.
