دکترناصر توکلی، دکترمحسن مینائیان، دکتر رویا لاوی،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۳ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: اختلالات آلرژیک و آتوپیک از جمله شایعترین بیماریهای پوستی می باشند. داروهای مختلفی به روش سیستمیک یا موضعی برای تسکین علایم این بیماری ها به کار می رود که از جمله آنها داروهای آنتی هیستامینک و کورتیکواستروئیدها را می توان نام برد. از جمله داروهایی که اثر بخشی قاطعی در این نوع اختلالات دارد دوکسپین است. این دارو در کشورهای پیشرفته به فرم موضعی و با غلظتهای مختلف تهیه شده و مصرف می شود. هدف از انجام این تحقیق تهیه یک فرمولاسیون مطلوب و مؤثر از دوکسپین برای درمان درماتیت آتوپیک می باشد.
مواد و روش کار: این یک مطالعه تجربی ـ آزمایشگاهی است که در آزمایشگاه دانشکده داروسازی و علوم دارویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۸۳ انجام شده است . پس از تهیه فرم های مختلف موضعی از دوکسپین شامل کرمهای امولسیونی روغن در آب، آب در روغن و ژل، آزمایش های کنترل فیزیکوشیمیایی فرآورده ها، آزمایش های آزادسازی دارو از پایه های نیمه جامد بر روی غشاء سنتتیک و نیز آزمایش عبور داروی آزاد شده از غشاء بیولوژیک (پوست شکم موش صحرایی یا رت) انجام شد. اندازه گیری مقدار دارو به روش اسپکتروفتومتری اشعه ماوراء بنفش (به طول موج ماکزیمم جذب برابر ۲۹۲ نانومتر) انجام گردید. همچنین پایداری فرآورده در شرایط برون تن مورد بررسی قرار گرفت . برای انجام محاسبات آماری از آزمون تی دانشجویی جهت مقایسه دو فرم دارویی و نرم افزار SPSS استفاده گردید .
یافته ها : پایداری فرآورده های تهیه شده مطابق استانداردهای فارماکوپه ایی موجود، مطلوب بود. میزان داروی آزاد شده از غشاء سنتتیک در فرمولاسیون ژل بعد از گذشت ۶ ساعت ۳/۶۴ درصد و در مورد کرم ۳/۷۴ درصد بود. همچنین مقدار داروی عبور کرده از پوست رت در فرمولاسیون ژل بعد از ۳۶۰ دقیقه ۲/۴۴ درصد و در فرمولاسیون کرم ۵/۷۵درصد بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آزاد سازی دارو از کرم و عبور آن از پوست در مقایسه با ژل بهتر صورت می گیرد. این موضوع می تواند ناشی از خاصیت چربی دوستی بیشتر پایه کرم نسبت به پایه ژل باشد.
واژه های کلیدی : درماتیت آتوپیک ، دوکسپین، فرآورده موضعی
دکتر محسن مینائیان ، دکتر ناصر توکلی، دکتر علی مؤمنی، دکتر فرهاد احمدی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۵ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: اگزما یکی از بیماریهای خارش‌دار پوستــــی شایع می باشد. کــــرم موضعی دوکسپین در درمان خارش مؤثر بوده و این فرم دارویی در خــــارج از کشـــور وجود دارد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی بالینی اثر کرم موضعی دوکسپین ۵ درصد فرموله شده در دانشکده داروسازی اصفهان در درمان اگزما می باشد.
مواد و روش ها: تحقیق حاضر یک مطالعه کـــارآزمایی بالینی دوسوکور و کنتـــرل شده با دارونما بوده که در سالهای ۱۳۸۳ و۱۳۸۴ با نمونه‌گیری تصادفی در۳ مرکز درمــــانی شهر اصفهان، انجام پذیرفت.در این پژوهش ۶۰ بیمار مبتلا به انواع اگزما، پس از حصول شرایط ورود به مطالعه، به مدت ۸ روز و روزانه ۴ مرتبه تحت درمـــان با کرم دوکسپین قرار گرفتند.در زمان‌های ۰، ۳، ۸ و ۱۵ روز، اثر درمانی دوکسپین و دارونما بر روی علایـــــم بیماری و میزان شیوع عوارض جانبی بررسی گردید. ابزار گردآوری داده‌ها فرم اطلاعاتی بود که در آن خصوصیات دموگرافیک بیماران و وضعیت بیمـــاری ثبت گردید. نتایج حاصل با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ناپارامتری مان‌‌ویتنی، ویلکاکسون و توی کندال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: دوکسپین موجب کاهش علایم بیماری شامل؛ خارش (۵/۷۵ درصد)، التهاب (۸/۴۳ درصد)، خشکی پوست (۵/۳۷ درصد)، ترشحات (۵/۵۹ درصد)، چرمی شدن (۵/۴۱ درصد) و شدت اگزما (۵/۴۱ درصد) در پایـــان دوره درمان (روز هشتم) گـردید. آثــــار مشابهی نیز با دارونما مشاهده گردید. اثربخشی درمانها ارتباطی به سن و جنس بیماران نداشت. تنها عارضه ناشی از درمان سوزش بود که تقریباً شیوع یکسان در هر دو گروه دارو (۳۰ درصد) و دارونما (۲۷ درصد) داشت.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این طرح بیانگر اثربخشی کرم موضعی دوکسپین ۵ درصد در درمان علایم اگزما است. اگرچه این اثر با دارونما اختلاف معنی‌دار آمـــاری ندارد، ولی می تواند جایگزین مناسبی برای دوکسپین خوراکی یا کورتیکوستروئیدهای موضعی باشد.
واژه‌های کلیدی: ارزیابی بالینی، دوکسپین، اگزما، پوست، کرم موضعی
