اصغر مرادقلی، کامبیز احمدی انگالی، محمدرضا آخوند، غلامرضا گودرزی، مریم دستورپور،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: برخی شواهد اپیدمیولوژیک ارتباط بین آلودگی هوای محیطی و اثرات نامطلوب سلامت را نشان دادهاند. با توجه به تأثیر آلودگی هوا بر شدت بیماریهای قلبی، هدف از این مطالعه تعیین و بررسی اثر آلودگی هوای روزانه بر مرگ و میر روزانه ناشی از بیماریهای قلبی ـ عروقی در شهر اهواز بود.
روش بررسی: در این مطالعه اکولوژیک که در سال ۱۳۹۷انجام شد، داده های آلودگی هوا از سازمان حفاظت محیط زیست اهواز مورد بررسی قرار گرفتهاند. دادههای مرگ و میر از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز جمع‌آوری شد. از مدلهای جمعی تعمیمیافته(GAMs) برای تجزیهوتحلیل دادهها با تأخیرهای مختلف آلایندههای هوا تا ۷ روز استفاده شده است. افزایش ۱۰ واحدی در همه آلایندهها به جزءCO (۱ واحدی) به منظور محاسبه خطر نسبی مرگها مورد استفاده قرار گرفت.
یافتهها: طی سال ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ تعداد ۱۰۶۲۵ مورد مرگ قلبی ـ عروقی در اهواز رخ داد که ۶۱۳۸ (۸/۵۷ درصد) آنها مرد بودند. میانگین تعداد مرگ روزانه، ماهانه، فصلی و سالانه ناشی از بیماریهای قلبی‌ـ عروقی به ترتیب برابر با ۱۵/۴، ۴۹/۱۲۶، ۴۶/۳۷۹، ۸۶/۱۵۱۷ نفر محاسبه شد. بر اساس تجزیه و تحلیل مدل جمعی تعمیم یافته، قویترین رابطه بین NO۲ و مرگ و میر قلبی ـ عروقی روزانه در تأخیر ششم، با خطر نسبی ۰۰۷/۱= RR و فاصله اطمینان(۰۱۲/۱ـ ۰۰۲/۱): CI ۹۵ درصد برای NO۲ دیده شد. ضریب همبستگی NO۲با مرگ قلبی، مثبت معنیدار و برابر با ۰۴۲/۰ شد(۰۳۴/۰=p). رابطه معنیداری بین آلایندههایO۳ ، SO۲ و NO۲ با تعداد مرگومیر قلبی دیده نشد. افزایش در میزان PM۱۰ و CO تأثیر معکوس بر افزایش مرگ و میر قلبی داشتند و به ترتیب(۹۹۹/۰ـ۹۹۷/۰)CI: ۹۹۸/۰=RR و (۹۹۹/۰ـ ۹۷۹/۰) ۹۸۹/۰= RR بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آلایندۀ هوای NO۲ با افزایش مرگهای قلبی‌ـ عروقی در اهواز مرتبط است. کاهش آلودگی هوای محیطی میتواند در کاهش مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی ـ عروقی و زندگی بهتر کمک کند.
