۳ نتیجه برای التیام
اکرم تاج‌الدینی، محمود رفیعیان کوپائی، عبدالرسول نامجو، مرتضی سدهی، رویا انصاری، نجمه شاهین فرد،
دوره ۱۷، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۱ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات اخیر اثر مثبت آنتی‌اکسیدان‌ها را در بهبود زخم نشان داده اند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر عصاره دانه به بر بهبود زخم سوختگی درجه دو در موش بالب سی بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۴۸ سر موش بالب سی انجام شد، پس از ایجاد زخم های سوختگی به مساحت ۵/۱سانتی‌متر مربع، موش‌ها به طور تصادفی به ۴ گروه شاهد، تحت درمان با وازلین، پماد سولفادیازین نقره و عصاره ۱ درصد دانه به قرار گرفتند. در گروه‌های تحت درمان، ۱ گرم پماد روزی ۲ بار، تا التیام کامل زخم استعمال شد. چهار گروه از نظر مساحت زخم و وضعیت هیستوپاتولوژی مقایسه شدند. داده‌ها با آزمون‌های آمار توصیفی، آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل قرارشدند.
یافته‌ها: درصد بهبود زخم سوختگی در روز بیست و یکم در گروه‌های دانه به ۵۰۲ /۹۹، گروه سولفادیازین نقره ۲۶/۹۲، وازلین ۶۹/۹۷ و کنترل ۹۷/۹۲ درصد بود که در گروه دانه به تفاوت معنیداری با گروه سولفادیازین نقره و وازلین داشت(۰۵/۰p<). بررسی‌های پاتولوژیک نیز روند بهتر ولی غیر معنی‌دار التیام زخم در گروه دانه به را نسبت به سایر گروه‌ها نشان داد(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: عصاره ی دانه ی به، باعث تسریع در روند التیام زخم سوختگی در موش بالب سی می‌شود. لذا ممکن است بتوان از آن در درمان زخم سوختگی، حداقل به عنوان یک داروی کمکی استفاده کرد.
واژه‌های کلیدی: التیام، دانه به، زخم، سوختگی، عصاره
علی اکبر جعفری، علی محمد لطیفی، رضا حاج حسینی ، مجید شهرتی، محمود ثالثی،
دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: گیاه اسکروفولاریا استریاتا، به صورت سنتی در التیام زخم مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر عصاره گیاه اسکروفولاریا استریاتا بر فرآیند التیام زخم پوستی موش سوری بود.
روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی ۳۵ سر موش سوری نر نژاد NMRI بــــا وزن ۳۰ـ۲۵ گرم در قالب ۵ گروه مساوی انجام شد. دو زخم مدور به وسیله پانچ ۶ میلی‌متری در ناحیه پشت موش‌ها ایجاد شد و به مدت ۳ هفته در قفس‌های مجزا تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول شاهد و گروه‌های بعدی به ترتیب با پماد فنی توئین ۱ درصد، عصاره الکلی، هیدرو الکلی و آبی ۱۰ درصد به مدت ۲۱ روز و روزانه دوبار تیمار شدند. از زخم‌ها روزانه به وسیله دوربین دیجیتال عکس‌برداری شد و مساحت آن با نرم افزار Image J محاسبه شد. داده‌ها با آزمون کروسکال‌والیس و من‌ویتنی آنالیز شدند.
یافته‌ها: متوسط زمان ترمیم زخم در گروه‌های شاهد، فنی توئین و عصاره‌های الکلی، آبی و هیدروالکلی به ترتیب؛ ۱/۳±۱/۹، ۹/۱±۶/۶، ۷/۱±۵/۶، ۸/۱±۷/۶ و ۹/۰±۱/۶ روز بود. هم‌چنین اندازه اسکار باقی مانده در این گروه‌ها به ترتیب؛ ۸۳/۱±۰۸/۹، ۲۰/۱±۸۴/۵، ۶۲/۰±۷/۳، ۷۴/۰±۵/۳ و ۷۹/۰±۸۱/۲ میلی‌متر مربع بود که متوسط زمان التیام زخم و اندازه اسکار باقی‌مانده در گروه‌های تیمار با گروه شاهد اختلاف معنیداری داشتند(۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: عصاره گیاه اسکروفولاریا استریاتا موجب کاهش زمان التیام زخم باز پوست موش سوری می‌شود و در بین سه نوع عصاره استخراج شده از این گیاه، عصاره هیدروالکلی بهترین نتیجه را نشان داد.
واژه های کلیدی: اسکروفولاریا استریاتا، التیام، زخم، عصاره، موش سوری
رحیم محمدی، قادر جلیلزاده - امین، ملیکا اکبری،
دوره ۲۲، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده :
زمینه و هدف: التیام زخم حاصل واکنش پیچیده وقایع سلولی و بیوشیمیایی می‌باشد که منجر به بازیابی انسجام بافتی و قدرت کششی آن میگردد. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت ترمیمی سینئول در مدل زخم تمام ضخامت پوست موش رت بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی از ۴۰ سر رت برای ارزیابی روند التیام بر اساس مطالعه‌های پلانی متری و بیومکانیکی در یک دوره ۲۱ روزه بعد از جراحی استفاده شد. جهت ارزیابی پلانی متری ۲۰ سر رت سالم به طور تصادفی به ۵ گروه ۴ تایی، شامل گروه کنترل ( فقط ایجاد زخم باز)، گروه شاهد (زخم باز با پماد پایه)، گروه تیمار یک با ۲۵/۰، گروه تیمار دو با ۵/۰ و گروه تیمار سه با ۱ درصد پماد سینئول تقسیم‌بندی شدند. درصد کاهش سطح زخم در تمامی گروه‌ها در روزهای ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵، ۱۸ و ۲۱ با گرفتن عکس به وسیله دوربین دیجیتالی و محاسبات پلانی متری اندازه‌گیری گردید. جهت مطالعه بیومکانیکی ۲۰ سر رت به طور تصادفی در ۵ گروه ۴ تایی به همان شیوه قبل تقسیم‌بندی شدند. در روز ۹ نمونه‌ها جهت ارزیابی بیومکانیکی با فراسنجه‌های نقطه تسلیم ، حداکثر قدرت کششی، حداکثر انرژی جذب شده و سفتی گرفته و بررسی شدند. در خصوص انقباض زخم مقادیر به دست آمده با استفاده از تست اندازه‌گیری مکرر آنوا و در مطالعه بیومکانیکی مقادیر به دست آمده باآنوا یک‌طرفه مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: در گروه تیمار ۲ فرا سنجه‌های بیومکانیکی نقطه تسلیم(۱۰/۰±۴۹/۱)، حداکثر قدرت کششی (۱۱/۰±۶۴/۱)، حداکثر انرژی جذب شده(۳۲/۰±۷۴/۱) و سفتی بافت( ۱۱/۰±۷۴/۱) ترمیم یافته تفاوت معنیداری با گروه کنترل، گروه تیمار ۱ و تیمار ۳ داشت (۰۰۲/۰=p). پس از بررسی نتایج حاصل از استعمال پمادهای مختلف حاوی ۸ـ۱ سینئول بر روی زخم پوست رت‌های مورد آزمایش مشاهده گردید که استفاده از پماد ۵/۰ درصد در گروه تیمار ۲ در روزهای ۱۵ (۱۰/۱±۶۷/۵)، ۱۸(۴۰/۰±۷/۲) و ۲۱(۳۸/۰±۳۰/۰) باعث افزایش بیشتری در میزان جمع شدگی زخم و کاهش مساحت زخم در مقایسه با سایر گروها گردید. به طوری که پماد ۵/۰ درصد در گروه تیمار ۲ (۳۸/۰±۳۰/۰)میزان جمع شدگی سریع‌تر و بیشتری نسبت به گروه های دیگر داشت (۰۰۲/۰=p).
نتیجه‌گیری: پماد حاوی سینئول نیم درصد در زخم‌های باز به دلیل افزایش روند جمع شدن زخم و کاهش زمان لازم برای پر کردن زخم به وسیله بافت جوانه‌ای می‌تواند مفید باشد.
