فاطمه جواهر فروش‌زاده، محمدرضا پیپل زاده، علیرضا اولی پور، کاوه به آیین، محمد مهدی ژند،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: لوله‌های تراشه به منظور تأمین مسیری از میان راه هوایی فوقانی طراحی شده‌اند. هدف این مطالعه مقایسه فراوانی نسبی استریدور بعد از اکستوباسیون با استفاده از لوله تراشه کافدار و لوله تراشه بدون کاف در اطفال ۶ـ۴ ساله بود.
روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ۲۰۰ کودک ۶-۴ ساله در دو گروه مداخله و کنترل کاندید عمل جراحی الکتیو انجام شد. پس از القای بیهوشی به یک روش ثابت، راه هوایی در گروه مداخله با لوله تراشه کافدار و در گروه کنترل با لوله تراشه بدون کاف باز شد. پس از خاتمه جراحی و برگشت از داروهای بیهوشی لوله تراشه بیماران خارج می‌‌شد. تعداد دفعات تعویض لوله تراشه و وجود استریدور ۱ و ۵ دقیقه بعد از اکستوباسیون بررسی شدند. هم‌چنین متغیرهای همودینامیک، اشباع اکسیژن خون شریانی وتعداد تنفس نیز بررسی شدند. داده‌ها با اسنفاده از آزمون‌های آماری تی دانشجویی، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: سن متوسط کودکان در گروه مداخله ۵۹ ماه و در گروه کنترل ۶۱ ماه بود. استریدور پس از اکستوباسیون در گروه کنترل ۹/۲ درصد و در گروه مداخله ۲/۹ درصد بود(۰۵/۰p>). نسبت تعویض لوله تراشه در گروه کنترل ۹/۱۰ درصد و در گروه مداخله ۱/۷ درصد بود(۰۵/۰p>).
نتیجه‌گیری: استفاده از لوله تراشه کافدار در کودکان ۴ تا ۶ ساله هیچ‌گونه تأثیری بر متغیرهای همودینامیک، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد تنفس و استریدور نداشت و در نتیجه آسیب راه هوایی که منجر به تغییر در این متغیرها شود، وجود ندارد.
