چکیده

مقدمه و هدف: امروزه استعدادهای نیروی انسانی، مهم‌ترین و ارزشمندترین دارایی سازمان‌ها به شمار می‌روند. مدیریت صحیح  این دارایی اصلی، ضروری ترین وظیفه مدیران بوده و عامل واقعی پیشرفت هر سازمانی در این میدان رقابت شدید با رقبا می‌باشد. هدف از اجرای این مطالعه ، طراحی مدلی سیستمی‌برای مدیریت استعدادها در دانشگاههای کشور می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، جامعه مورد مطالعه را اعضا هیئت علمی‌دانشگاه‌های کشور تشکیل می‌داد. نمونه مورد مطالعه اعضا هییت علمی‌۱۰  دانشگاه آزاد برتر که متخصصین و مدیران  منابع انسانی در سطح کشور بودند، را تشکیل می‌داد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه ای که به کمک آلفای کرونباخ پایایی آن مورد تأیید قرار گرفته بود استفاده شد. مدل‌سازی معادلات تفسیری ساختاری نیز برای نمایش تعاملات عناصر ورودی و خروجی به کار گرفته شد. ابعاد و مولفه‌های ورودی و خروجی سیستم مدیریت استعداد به کمک تئوری داده بنیاد و ادبیات تحقیق مشخص شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تی استیودنت و ولیکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که مدیریت استعداد می‌تواند منجر به تعالی فردی و سازمانی، به عنوان بالاترین سطح عملکرد در دانشگاه‌ها شود. هم‌چنین یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که نتایج یا خروجی‌های فردی مدیریت استعداد مقدم بر نتایج سازمانی مدیریت استعداد هستند.

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق و خروجی‌های به دست آمده، به دست اندرکاران دانشگاه‌ها توصیه می‌شود تا ضمن شناسایی استعدادها، سعی نمایند اسعدادهای آنان را توسعه داده و غالب تلاش خود را برای حفظ آنها به کار ببندند.