---

مقدمه و هدف: ناشنوایی یک اختلال عمومی‌است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. ناشنوایی می‌تواند به علت‌های ژنتیکی، محیطی و یا هر دو رخ دهد. ناشنوایی ژنتیکی بسیارهتروژن است و بیش از ۱۰۰ ژن را عامل این اختلال در انسان می‌دانند. به تازگی ژن پژواکین را عامل ناشنوایی در بعضی جمعیت‌ها معرفی کرده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی جهش‌های ژن پژواکین در ناشنوایان ژنتیکی غیرسندرمی بود. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه تجربی است که درسال ۱۳۸۸ در مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد. DNA نمونه‌های خون محیطی ۸۸ نفر مبتلا به ناشنوایی با استفاده از روش استاندارد فنل کلروفرم استخراج گردید. تجزیه و تحلیل جهش‌های ژن پژواکین با استفاده از روش غربالگری PCR-SSCP/HA انجام شد. نمونه‌های مشکوک که به صورت باندهای شیفت‌دار بر روی ژل پلی‌اکریل آمید آشکار شدند، از طریق تعیین توالی تأیید گردیدند. یافته‌ها: دو پلی مورفیسم ژن پژواکین شامل c,۷۹۳C>Gوc.۷۹۳C>T به ترتیب در ۸ و ۱ نفر از افراد ناشنوا آشکار گردید. نتیجه‌گیری: در کل منطقه کد کننده ژن پژواکین، هیچ جهشی مربوط به این ژن در بیماران مورد مطالعه پیدا نشد. در نتیجه هیچ ارتباطی بین جهش‌های ژن پژواکین و ناشنوایی در بیماران مورد مطالعه وجود ندارد.

---

زمینه و هدف :القای آپوپتوز یکی از اهداف اساسی در تولید داروهای ضدسرطان است. ارزیابی ارتباط بین داروهای ضدالتهاب غیر استروییدی(NSAID) و آپوپتوز در سلول‌های سرطانی امیدوار کننده است. لذا هدف از این مطالعه تعیین ترکیب داروهای اگزالی پلاتین و دیکلوفناک بر بیان ژن‌های کاسپاژ ۸ و ۹ در رده سلولی سرطانی کولورکتال(SW۴۸۰) با استفاده از دستگاه Real Time PCR بود.
 
روش بررسی: در این تحقیق تجربی که در سال ۱۳۹۹ انجام شد، سلول‌های سرطانی کولورکتال رده SW۴۸۰ با غلظت‌های مختلف از اگزالی پلاتین و دیکلوفناک و هم‌چنین ترکیبی توأم از دیکلوفناک و اگزالی پلاتین تیمار شدند. جهت بررسی زنده مانی سلول‌ها از روش MTT استفاده شد و غلظت مهار میانه(IC۵۰ ) برای هر گروه به دست آمد و جهت ارزیابی بیان ژن‌های  Caspase۸و caspase۹ از روش ریل تایم پی‌سی‌آر استفاده شد. داده‌های جمع‌اوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری روش واریانس یک طرفه و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند.
 
یافته‌ها: در تیمار اگزالی پلاتین بر سلول‌های SW۴۸۰، غلظت­های ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر به طور معنی‌داری باعث کاهش زنده­مانی این رده ﺳﻠﻮﻟﯽ نسبت به کنترل شدند(۰۰۱/۰p<) و غلظت مهار میانه ۶۵ میکروگرم بر میلی‌لیتر محاسبه شد. در تیمار سلول‌ها با دیکلوفناک نیز غلظت­های ۲۵۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر به طور بسیار معنی‌داری باعث کاهش زنده­مانی این رده ﺳﻠﻮﻟﯽ نسبت به کنترل شدند (۰۰۱/۰p<). غلظت­های ۵، ۱۲، ۲۵، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر از اگزالی پلاتین در ترکیب با ۲۵۰ میکروگرم از دیکلوفناک به طور بسیار معنی‌داری باعث کاهش زنده­مانی این رده ﺳﻠﻮﻟﯽ نسبت به کنترل شدند(۰۰۱/۰p<) و غلظت مهار میانه اﮔﺰاﻟﯽ ﭘﻼﺗﯿﻦ  همراه شده با دیکلوفناک، معادل با ۳۲ میکروگرم بر میلی‌لیتر محاسبه شد. هم‌چنین تیمار توام دیﮑﻠﻮﻓﻨﺎک و اﮔﺰاﻟﯽ ﭘﻼﺗﯿﻦ منجر به افزایش بسیار معنی­دار بیان ژن ﮐﺎﺳﭙﺎز ۸ و۹ شد(۰۰۱/۰p<). به طوری که بیان ژن ﮐﺎﺳﭙﺎز ۸ حدود ۷/۳  و ﮐﺎﺳﭙﺎز ۹ حدود ۸/۱ برابر نسبت به کنترل در این آزمایش افزایش یافت.
 
نتیجه‌گیری: دیکلوفناک به همراه اگزالی پلاتین می تواند موجب اثرات سایتوتوکسیک بیشتری در مقایسه با استفاده از اگزالی پلاتین به تنهایی  در سلول‌های سرطانی SW۴۸۰ شود. ترکیب توأم دیکلوفناک و اگزالی پلاتین با افزایش بیان  ژن کاسپاز ۸ و۹ همراه بوده و بر این اساس بررسی احتمالی کاربرد داروی دیکلوفناک به همراه اگزالی پلاتین در درمان سرطان کولون حایز اهمیت است.