احمد عطارموحدیان ، غلام رضا دشتی ، غلام علی نادری، مرجان خادمی زاده،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۸۷ )
چکیده
مقدمه و هدف: کاهش پراکسیداسیون لیپوپروتئین ها به عنوان یک رویداد کلیدی در ایجاد بیماری های قلبی ـ عروقی از طریق افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما می تواند روش موثری در جلوگیری از این بیماری ها باشد. برخی مطالعات حاکی از اثرات آنتی اکسیدانی تعدادی از اسیدهای آمینه و پلی آمین ها می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات آنتی اکسیدانی و آنتی آتروژنیک اسیدآمینه والین بر دیواره شریان های کرونری حیوانات هیپرکلسترولمیک است.
مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق تجربی است که در گروه بیوشیمی دانشکده داروسازی اصفهان در سال ۱۳۸۴ انجام گردید. تعداد ۱۵ سر خرگوش نر سفید انتخاب و به ۳ گروه پنج تایی شامل؛ گروههای کنترل نرمال، کنترل پر کلسترول و پر کلسترول تحت درمان با والین تقسیم شده و به مدت ۵ هفته تحت رژیم غذایی خاص قرار گرفتند. سپس فاکتورهای بیوشیمیایی تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته پایین، کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته بالا، ظرفیت آنتی اکسیدانی، مالون دی آلدئید و دی ان های کونژوگه نمونه های خونی اندازه گیری گردید. بافت های شریان های کرونری نیز از نظر میزان تشکیل رگه های چربی مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و به دنبال آن آزمون های شفه و توکی تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها: میانگین غلظت سرمی کلسترول تام، کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته پایین و دی ان های کونژوگه در گروه تحت درمان با والین در مقایسه با گروه کنترل پرکلسترول تفاوت معنی داری نشان نداد، در حالی که میزان تری گلیسرید، کلسترول لیپوپروتئین با دانسیته بالا و مالون دی آلدئید در گروه تحت درمان با اسید آمینه در مقایسه با گروه کنترل پر کلسترول کاهش معنی داری نشان داده است (P<۰,۰۵). مقایسه میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم در گروه تحت درمان با والین نسبت به گروه کنترل پر کلسترول حاکی از افزایش معنی دار آن می باشد. اندازه نسبی رگه های چربی تشکیل شده در عروق کرونری گروه تحت درمان با والین نسبت به گروه کنترل پر کلسترول کاهش معنی داری داشته است.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد اسید آمینه والین با افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی از تشکیل رگه های چربی در حیوانات پرکلسترول ممانعت به عمل آورده است.
دکتر حمید مزدک، دکتر نوشین میرخشتی، دکتر احمد موحدیان، دکتر فرانک یزدخواستی، دکتر ابراهیم بهزاد، دکتر محمد شفیعیان، دکتر نسیم عبادتی،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۸۷ )
چکیده
چکیده:
مقدمه و هدف: کروم یکی از عناصر کمیابی است که خاصیت کارسینوژنیسیته و نقش آن در بسیاری از سرطان‌ها به اثبات رسیده است. این در حالی است که تا کنون مطالعات اندکی در رابطه با ارتباط این عنصر و سرطان مثانه انجام شده است. هدف از این مطالعه تعیین سطح سرمی‌کروم در افراد مبتلا به سرطان مثانه بود.
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه مورد شاهدی است که در سال ۱۳۸۶ـ ۱۳۸۵در بیمارستان‌های الزهرا و علی‌اکبر اصفهان بر روی ۵۱ نفر بیمار مبتلا به سرطان مثانه و ۵۸ نفر گروه شاهد که از نظر؛ سن، جنس و تعداد افرادی که سابقه مصرف سیگار داشتند، با گروه شاهد سازگار بودند انجام شد. از افراد مورد آزمون نمونه‌های خون گرفته و سطح سرمی‌کروم با استفاده از روش اسپکتروفوتومتری جذب اتمی بدون شعله اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری کولموگروف ـ اسمیرنوف و تی‌دانشجویی تجزیه و تحلیل گردید.
یافته‌ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه در گروه کنترل معادل ۶۳/۱۴ ± ۷۴/۶۲ سال و در گروه شاهد معادل ۸/۹ ± ۲/۵۸ سال بود. میانگین غلظت سرمی‌کروم در افراد مبتلا به سرطان مثانه معادل ۹۹/۱۶ ± ۸۲/۱۲۸ میکروگرم بر لیتر و در افراد گروه شاهد معادل ۶۷/۱۶ ± ۹۳/۱۲۱ میکروگرم بر لیتر بود که تفاوت آماری معنی‌داری بین گروه شاهد و مورد وجود داشت (۰۵/۰p <).
نتیجه‌گیری: کروم یک عنصر اکسیدان با نیمه عمر کوتاه است که با مکانیسم‌های مختلف منجر به ایجاد سرطان می‌گردد. با در نظر گرفتن نتایج مطالعه حاضر که حاکی از افزایش غلظت سرمی‌کروم در مبتلایان به سرطان مثانه می‌باشد، اجرای تدابیری در راستای کاهش آلودگی‌های محیطی، یافتن منابع آلوده کننده و حذف یا تعدیل آنها به ویژه در افرادی که ریسک بالای ابتلا به سرطان مثانه دارند، می‌تواند در درمان سرطان مثانه و یا جلوگیری از ابتلا به آن مؤثر باشد.
واژه‌های کلیدی: سرطان مثانه، کروم، عناصر کمیاب
