امین حسینی مطلق، علیرضا حیدرزاده، محمد جواد فرح بخش، زهرا ملاعلی،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف : تعارضات زناشویی از مشکلات شایع در میان زوج‌های جوان است. سالانه بسیاری از مراجعات به مراکز روانشناسی به دلیل تعارضات زناشویی است. عدم آگاهی از مهارت‌های برقراری ارتباط، سبک های دلبتسگی، اطلاع ناکافی از خصوصیات شخصیتی همسر، از جمله عوامل پدید آورنده تعارضات است. هدف از این پژوهش تعیین و اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر آموزش تیپ‌های شخصیتی DSM- ۵بر کاهش تعارضات زناشویی بود.
روش بررسی: این پژوهش یک پژوهش شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیشآزمون‌ـ پسآزمون بدون گروه کنترل بود، جامعه آماری مورد مطالعه ۱۶ زوج بودند که در دوره زمانی پاییز ۱۳۹۸ جهت کاهش تعارضات زناشویی به اطلاعیه گروه درمانی مراجعه کردند. شرکت کنندگان از طبقات اجتماعی و اقتصادی بالای جامعه بودند و میزان تحصیلات آنها کارشناسی و بالاتر بود. ابتدا زوج‌ها به آزمون تعارضات زناشویی ثنایی پاسخ دادند. سپس تحت آموزش ۸ جلسه ای تیپ‌های شخصیت قرار گرفتند که هر جلسه به مدت ۱ ساعت بود. اعضاء قبل و بعد از آموزش با پرسشنامه تعارضات زناشویی ثنایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی تیپ‌های شخصیت بر کاهش تعارضات زناشویی مؤثر است. بین میانگین داده‌های پیش آزمون با پس آزمون تفاوت معنی‌داری وجود دارد(۰۰۲p< و ۷۱/۴=)۱۳(=t) به این صورت که میانگین کلی تعارضات زناشویی اعضاء به طور معنی‌داری پس از گروه درمان کمتر از میانگین تعارضات آنها پیش از گروه درمانی بوده است. در تمامی‌خرده مقیاس‌های تعارضات زناشویی پس از اجرای آموزش گروهی تفاوت معنی‌داری دیده می‌شود(۰۵/۰p<) به استثناء زیر مقیاس جلب حمایت فرزند و افزایش رابطه با خویشاوندان خود.
نتیجه‌گیری: به این ترتیب می‌توان چنین نتیجه گرفت که افزایش آگاهی زوجین نسبت به تیپ شخصیتی یکدیگر و شناخت نقاط قوت و ضعف شخصیتی آنها می‌تواند گام مؤثری در کاهش تعارضات زناشویی داشته باشد. هم‌چنین تمایل زوجین پس از آگاهی از تیپ‌های شناختی برای پیگیری جلسات درمان فردی و حل تعارضات درون روانی افزایش یافت.
