شیما قریشی نژاد اسفرجان، سجاد خیرآبادی، امید جشان زاده، مرضیه جاوید، روح اله فاطمی،
دوره ۲۶، شماره ۶ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از شایع‌ترین علل انحرافات تنه، تغییر انحنای ستون فقرات در قسمت کمر است. فیزیوتراپی یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان هایپر لوردوزیز و کمردرد است. در زمینه تمرینات اصلاحی، مقایسه یافته‌های پژوهش‌های ویلیامز و مکنزی اندک و متناقض است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه تأثیرات دو نوع برنامه حرکات اصلاحی بر قدرت عضلات ناحیه کمری دختران دارای هایپرلوردوزیز بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی که به‌صورت میدانی در سال ۱۳۹۸ انجام شد، جامعه آماری شامل دانش‌آموزان ۱۸ـ۱۵ ساله غیر ورزشکار دبیرستانی(۳۷۰ نفر) بود که برای ثبت نام در این پژوهش دعوت شده بودند. ابتدا آنها برای شناسایی و تمایز افراد با افزایش قوس کمری با استفاده از روش تست نیویورک و صفحه شطرنجی مورد بررسی قرار گرفتند، بعد از آن، ۱۲۰ نفر که مبتلا به هایپرلوردوزیز بودند، دوباره با استفاده از خط کش منعطف برای اندازه‌گیری دقیق قوس کمری بررسی شدند و از بین آنها ۳۰ زن با قوس کمری بیشتر از حد نرمال(هایپرلوردوتیک) وارد مطالعه و به طور تصادفی به دو گروه تمرینات ویلیامز و مکنزی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته انجام شد. زاویه قوس کمر با استفاده از خط کش منعطف، قدرت ایزومتریک عضلات تنه و لگن با استفاده از دینامومتر دیجیتال و میزان درد ادراک شده با استفاده از پرسشنامه درد کپک اندازه‌گیری شد. داده‌های تحقیق در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوری شده و سپس با استفاده از آزمون‌های تی مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو نوع تمرینات منجر به افزایش معنی‌داری در قدرت عضلات اکستنسور کمری، اکستنسور و فلکسور لگنی و نیز قدرت عضلات شکم می‌شود. هم‌چنین تمرینات در هر دو گروه موجب کاهش معنی‌دار کمردرد آزمودنی‌ها شد(۰۰۱/۰p<)، با این وجود اختلاف معنی‌داری بین نتایج دو نوع تمرین در هیچ‌کدام از متغییرهای مطالعه مشاهده نشد(۰۵/۰p> ).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد تجویز حرکات اصلاحی ویلیامز و مکنزی می‌تواند منجر به بهبود معنی‌دار در زاویه قوس کمری و قدرت ایزومتریک عضلات تنه شود، هرچند از لحاظ تاثیر، تفاوت معنی‌داری بین دو روش تمرینی مشاهده نشد.
