زمینه و هدف: پریتونیت القاء شده با زیموزان بهمنظور مطالعه فراخوانی مونوسیتها و نوتروفیلها به حفره صفاقی و همچنین ارزیابی اثرات ضدالتهابی داروهای جدید و یا موجود به کار میرود. این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات عصاره هیدرو الکلی گیاه علف چای بر پریتونیت حاد القاء شده با زیموزان در موشهای سوری انجام شده است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۵۰ سر موش سوری نر به طور تصادفی در۵ گروه به ترتیب با دارونما(فسفات سالین نرمال)، ۱۰۰، ۲۰۰و ۴۰۰ میلیگرم بر کیلو گرم عصارهی هیدرو الکلی گیاه علف چای و دوز ۱۰ میلیگرم بر کیلو گرم از داروی دیکلوفناک، یک ساعت قبل از القاء پریتونیت درمان شدند. بهمنظور القاء پریتونیت به هر موش۲۰۰ میکرو لیتر از محلول زیموزان با غلظت ۴۰ میکروگرم بر میلیلیتر به صورت داخل صفاقی تزریق شد. بعد از ۴۸ ساعت محوطه صفاقی با ۵ میلیلیتر PBS سرد شسته شده و سلولهای جداشده به منظور ارزیابی شمارش تفریقی سلولها، تولید نیتریک اکسید و شدت انفجار تنفسی مورد استفاده قرار گرفتند. دادههای آماری با استفاده از آزمونهای آماری تست کروسیکال والیس، مان ویتی و تعدیل بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: بر اساس یافتههای به دست آمده ، تولید نیتریک اکسید و میزان انفجار تنفسی در سلولهای اگزودای استحصالی از لاواژ صفاق در موشهایی که عصاره علف چایی را در دوزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم یا دیکلوفناک (۱۰ میلیگرم بر کیلو گرم)را دریافت کرده بودند، نسبت به موشهای شاهد (مبتلا به پریتونئیت و دریافتکننده فسفات سالین بافر )کاهش یافت. تعداد کلی سلولها در محوطه صفاقی در همه گروههای درمانی کاهش یافت. با این حال نسبت تفریقی سلولها، اختلاف معنیداری را در بین گروههای درمانی با عصاره هیدروالکلی گیاه علف چای را نشان نداد. استفاده از دیکلوفناک و عصاره گیاهی منجر به کاهش سطح سایتوکاینهای التهابی TNF-α، IL-۱ و IL-۶ شد. در زمینه کاهش سطح تولید TNF-α و IL-۱، دیکلوفناک قویتر از دوزهای مختلف عصاره عمل کرده است. با این حال موشهای مبتلا به پریتونئیت و دریافت کننده عصاره هیدروالکلی به خصوص در دوز ۴۰۰ میلیگرم بر کیلو گرم کاهش بیشتری در سطح IL-۶ نسبت به موشهای مبتلا به پرتونئین و دریافت کننده دیکلوفناک نشان دادند.
نتیجهگیری: درمجموع به نظر میرسد که عصاره هیدروالکلی گیاه علف چای میتواند بهعنوان یک منبع طبیعی برای کنترل التهاب ناشی از پریتونیت حاد به کار رود.