|
توانمندسازی برون تنی سلول‌های عصبی و گلیالی موش سوری در استروییدسازی به دنبال فعال‌سازی مسیر SHH و تیمار توأم با پرگننولون
|
زهرا ارسلانی1    ، آرش اسفرم2 ، ایزدپناه قیطاسی2 ، فاطمه بیژنی2 ، کوروش نگین تاجی3 ، مهرزاد جعفری برمک2 ، امیر قنبری 4 |
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
2- مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
3- مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
4- مرکز تحقیقات سلولی مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران ، amirghanbari52@yahoo.com |
|
|
چکیده: (1089 مشاهده) |
زمینه و هدف: استروییدسازی در بعضی از بافت‌های غیرجنسی نظیر سیستم عصبی گزارش گردیده است و در فعالیت‌های طبیعی، تکامل و عملکرد سیستم عصبی مؤثر می‌باشد. توانمند نمودن سلول‌های پارانشیم مغز و شناسایی مسیرهای سیگنالی دخیل در استروییدسازی می‌تواند کاهش سنتز استروییدها در سنین بالاتر را جبران نماید. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین و توانمندسازی برون تنی سلول‌های عصبی و گلیالی موش سوری در استروییدسازی به دنبال فعال‌سازی مسیر SHH و تیمار توأم با پرگننولون بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال 1400 انجام شد، ابتدا سلول‌های بنیادی عصبی(گلیال) از کورتکس جنین 14 روزه موش سوری حامله به روش استاندارد تهیه و گسترده گردید. زنده مانی سلول‌های بنیادی عصبی پس از تیمار با پرگننولون 5 میکرومولار به همراه غلظت‌های مختلف پیومورفامین( 20 و 10، 5، 2، 1) میکرومولار وGant61 به روشMTT انجام شد. سپس سلول‌ها در محیط تمایزی قرار گرفته و پس از تیمار با غلظت‌های مختلف وانکوباسیون 5 روزه محیط رویی سلول‌ها در محیط کشت سلول‌ها برداشته شد و به روش الیزا و HPLC مقدار تستوسترون و استروژن اندازه گیری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین داده‌های حاصل از زنده مانی گروه‌ها نشان از افزایش زنده مانی به دنبال تیمار با پیومورفامین(3/114) در مقایسه با گروهGant61(67/63) داشت(0001/0p≤). میانگین داده‌های هورمون پروژسترون در محیط رویی سلول‌های گلیالی عصبی نشان داد که گروه‌های پیومورفامین(2/287 ) در مقایسه با گروه‌های کنترل(28/88) وGant61(5/40) افزایش معنیداری داشت(001/0p≤). هم‌چنین میانگین داده‌های هورمون تستوسترون نشان می‌دهد گروه‌های پیومورفامین(8/730) در هر دو روش الیزا و HPLC افزایش معنیداری در مقایسه با گروه کنترل(8/153) وGant61 (92/52) داشته است(0001/0p≤). هم‌چنین میانگین داده‌ها در گروه پرگننولون(5/236) در مقایسه با گروهGant61 (5/40) افزایش معنی داری نشان داد(05/0p≤). آنالیز میانگین داده‌های استروژن در روشHPLC نشان می‌دهد که افزایش معنیداری در گروه‌های پیورمورفامین(2/331) در مقایسه با گروه کنترل(8/114) وGant61 (11/42) در تولید استروژن وجود دارد(0001/0p≤).
نتیجه‌گیری: داده‌های حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که القای مسیر SHH به وسیله پیورمورفامین موجب افزایش تولید هورمون‌های استروییدی(استروژن ـ پروستروژن و تستوتسترون) به وسیله سلول‌های تمایزی گلیالی ـ عصبی می‌شود که مهار این مسیر نتایج برعکس را به دنبال داشته است. بنابراین از داده‌های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که القا مسیر SHH می‌تواند موجب تولید استروییدها گردد.
[
|
|
| واژه‌های کلیدی: استرویید، مسیر سیگنالی SHH، سلول‌های عصبی، گلیالی، پیورمورفامین، موش سوری |
|
|
متن کامل [PDF 1348 kb]
(349 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آناتومی
دریافت: 1400/10/21 | پذیرش: 1400/12/15 | انتشار: 1401/2/28
|
|
|
|
|
|
