|
ارزیابی پلانی متری و بیومکانیکی اثر موضعی سینئول برروی التیام زخم‌های باز تمام ضخامت پوست در رت
|
رحیم محمدی   1، قادر جلیلزاده - امین2 ، ملیکا اکبری3 |
1- گروه جراحی و تصویر برداری تشخیصی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران، ، r.mohammadi@urmia.ac.ir
2- گروه بیماری‌های درونی و کلینیکال پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران،
3- دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران |
|
|
چکیده: (3875 مشاهده) |
چکیده :
زمینه و هدف: التیام زخم حاصل واکنش پیچیده وقایع سلولی و بیوشیمیایی می‌باشد که منجر به بازیابی انسجام بافتی و قدرت کششی آن میگردد. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت ترمیمی سینئول در مدل زخم تمام ضخامت پوست موش رت بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی از 40 سر رت برای ارزیابی روند التیام بر اساس مطالعه‌های پلانی متری و بیومکانیکی در یک دوره 21 روزه بعد از جراحی استفاده شد. جهت ارزیابی پلانی متری 20 سر رت سالم به طور تصادفی به 5 گروه 4 تایی، شامل گروه کنترل ( فقط ایجاد زخم باز)، گروه شاهد (زخم باز با پماد پایه)، گروه تیمار یک با 25/0، گروه تیمار دو با 5/0 و گروه تیمار سه با 1 درصد پماد سینئول تقسیم‌بندی شدند. درصد کاهش سطح زخم در تمامی گروه‌ها در روزهای 3، 6، 9، 12، 15، 18 و 21 با گرفتن عکس به وسیله دوربین دیجیتالی و محاسبات پلانی متری اندازه‌گیری گردید. جهت مطالعه بیومکانیکی 20 سر رت به طور تصادفی در 5 گروه 4 تایی به همان شیوه قبل تقسیم‌بندی شدند. در روز 9 نمونه‌ها جهت ارزیابی بیومکانیکی با فراسنجه‌های نقطه تسلیم ، حداکثر قدرت کششی، حداکثر انرژی جذب شده و سفتی گرفته و بررسی شدند. در خصوص انقباض زخم مقادیر به دست آمده با استفاده از تست اندازه‌گیری مکرر آنوا و در مطالعه بیومکانیکی مقادیر به دست آمده باآنوا یک‌طرفه مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: در گروه تیمار 2 فرا سنجه‌های بیومکانیکی نقطه تسلیم(10/0±49/1)، حداکثر قدرت کششی (11/0±64/1)، حداکثر انرژی جذب شده(32/0±74/1) و سفتی بافت( 11/0±74/1) ترمیم یافته تفاوت معنیداری با گروه کنترل، گروه تیمار 1 و تیمار 3 داشت (002/0=p). پس از بررسی نتایج حاصل از استعمال پمادهای مختلف حاوی 8ـ1 سینئول بر روی زخم پوست رت‌های مورد آزمایش مشاهده گردید که استفاده از پماد 5/0 درصد در گروه تیمار 2 در روزهای 15 (10/1±67/5)، 18(40/0±7/2) و 21(38/0±30/0) باعث افزایش بیشتری در میزان جمع شدگی زخم و کاهش مساحت زخم در مقایسه با سایر گروها گردید. به طوری که پماد 5/0 درصد در گروه تیمار 2 (38/0±30/0)میزان جمع شدگی سریع‌تر و بیشتری نسبت به گروه های دیگر داشت (002/0=p).
نتیجه‌گیری: پماد حاوی سینئول نیم درصد در زخم‌های باز به دلیل افزایش روند جمع شدن زخم و کاهش زمان لازم برای پر کردن زخم به وسیله بافت جوانه‌ای می‌تواند مفید باشد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: التیام زخم، سینئول، بیومکانیک، پلانی متری |
|
|
متن کامل [PDF 699 kb]
(865 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بالینی-جراحی
دریافت: 1396/2/30 | پذیرش: 1396/9/13 | انتشار: 1396/11/2
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
