:: دوره 22، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1396 ) ::
جلد 22 شماره 3 صفحات 310-295 برگشت به فهرست نسخه ها
اثر محیط کشت حاصل از سلولهای بنیادی مزانشیمیمغز استخوان در درمان ناباروری آزواسپرمیک القاء شده به وسیله بوسولفان در موش بالب– سی
احمد مظفر1 ، داوود مهربانی 2، اکبر وحدتی1 ، سیدابراهیم حسینی1 ، محسن فروزان فر3
1- 1گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات فارس، دانشگاه آزاد اسلامی، فارس، ایران
2- مرکز تحقیقات فناوری سلولهای بنیادی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز ، ایران ، mehrabad@sums.ac.ir
3- گروه زیستشناسی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
چکیده:   (5754 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: تجویز داروهای شیمیدرمانی در بیماران مبتلا به سرطان میتواند زمینهساز ناباروری باشد، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط استفاده شده در کشت سلولهای بنیادی مزانشیمیمغز استخوان(سیکریتا) در درمان ناباروری آزواسپرمیک القاء شده به وسیله بوسولفان در موش بالبـ سی انجام گردید.
 
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 18 سر موش سوری از نژاد بالب - سی به صورت تصادفی به سه گروه کنترل، آزواسپرمی و سیکریتا تقسیم شدند. حیوانات گروه کنترل هیچگونه تیمار دارویی دریافت نکردند. برای توقف اسپرماتوژنز و القای آزواسپرمیدو دوز بوسولفان(10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) با فاصله 21 روز به موشهای گروه آزواسپرمیو سیکریتا تزریق شد. 35 روز بعد از آخرین تزریق بوسولفان، محیط استفاده شده در کشت سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به درون بیضه موشهای گروه سیکریتا تزریق گردید. هشت هفته پس از تزریق محیط کشت، بیضههای تمامیحیوانات جدا گردید و تحت بررسی هیستولوژیک و هیستوموفومتریک قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
 
یافتهها: یافتههای هیستولوژیک نشان داد، در گروه آزواسپرمی، سلولهای اسپرماتوژنیک به شدت کاهش یافته بود و فضاهای واکوئله در اپیتلیوم زایا مشاهده گردید. پس از درمان با سیکریتا بهبود لایه اپیتلیوم زایا و فرایند اسپرماتوژنز مشاهده شد. همچنین یافتههای هیستومورفومتریک نشان داد که ضخامت و مساحت سلولی، قطر کلی، مساحت مقطع عرضی و شاخص اسپرماتوژنز لوله‏های منی‏ساز در گروه سیکریتا نسبت به گروه آزواسپرمی‏افزایش داشت(001/0p<)، اما نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد(05/0p<). همچنین تعداد و تراکم عددی لوله‏های منی‏ساز در گروه کنترل و سیکریتا نسبت به گروه آزواسپرمی ‏کاهش داشت (001/0p<)، در هر سه گروه، قطر و مساحت لومنی لولههای منیساز اختلاف معنی‏داری نداشتند(05/0p>).
 
 
نتیجهگیری: محیط استفاده شده در کشت سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان(سیکریتا) میتواند موجب بازگشت اسپرماتوژنز در موشهای آزواسپرمیک القاء شده به وسیله بوسولفان شود. این یافتهها میتواند به یافتههای پیشین در درمان ناباروری جنس نر اضافه گردند.
 
 
واژه‌های کلیدی: سلول‌های بنیادی مزانشیمی، سیکریتا، بوسولفان، آزواسپرمی
متن کامل [PDF 280 kb]   (1505 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیولوژی
دریافت: 1395/10/6 | پذیرش: 1396/4/9 | انتشار: 1396/5/3


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 22، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1396 ) برگشت به فهرست نسخه ها